سابقه و هدف: امروزه با افزایش استفاده از آنتی‌بیوتیک‎ها و نیز گسترش سویه‎های مقاوم، استفاده از ترکیبات طبیعی به عنوان جایگزین مواد سنتزی، با اثرات جانبی کمتر، اهمیت زیادی یافته ‎است. از این رو هدف از مطالعه حاضر، بررسی خاصیت ضدمیکروبی عصاره‌های اتانولی 7 گیاه دارویی چای سبز(Camellia sinensis) ، آویشن خراسانی (Thymus transcaspicus)، کاکوتی (Ziziphora clinopodioides)، پونه (Mentha pulegium)، زیره سبز (Cuminum cyminum)، ریحان بنفش (Ocimum basilicum var. purpurascence) و نعناع فلفلی(Mentha piperita) بر روی سه سویه باکتری Escherichia coli Famp (ATCC 700891) و Salmonella enterica TA100 (PTCC 1709) و Pectobacterium caratovorum بود. مواد و روش کار: تحقیق از نوع تجربی و به صورت in vitro انجام شد. عصاره‎های گیاهان مذکور به روش مسراسیون (خیساندن) تهیه و اثر ضدمیکروبی با دو روش انتشار دیسکی و چاهک در غلطت‎های 1/0، 2/0، 4/0، 8/0 و 1 میلی‎گرم بر میلی‎لیتر بررسی شد. متغیرهای این پژوهش شامل نوع عصاره، غلظت‎های مختلف عصاره‎ها و سویه‌های مختلف باکتری بود و مورد قضاوت آماری قرار گرفت. یافته‎ها: عصاره گیاهی چای سبز در هر دو روش مورد بررسی دارای بالاترین قطر هاله عدم رشد در هر سه سویه باکتری بود به طوریکه عصاره چای سبز با غلظت 8/0 و 1 میلی‎گرم بر میلی‎لیتر، بیشترین فعالیت ضدمیکروبی را نسبت به سایر عصاره‎‏های مذکور دارا بود. باکتری اشرشیاکلی کمترین و پکتوباکتریوم بیشترین مقاومت به عصاره‎ها را نشان دادند. نتیجه‌گیری: به نظر می رسد که نوع و غلظت‌های مختلف عصاره‌ها و نوع باکتری بر میزان هاله عدم رشد تاثیر دارد و با افزایش غلظت عصاره‌ها در هر دو روش انتشار دیسکی و چاهک افزایش می یابد. میزان قطر هاله عدم رشد در روش انتشار چاهک، بالاتر از روش انتشار دیسکی می باشد.

کلمات کلیدی