زمینه و هدف: مطالعات پیشین تأثیر تمرینات عصبی- عضلانی در بهبود تعادل افراد دارای بی­ثباتی مزمن مچ پا را نشان داده‌اند، اما اطلاعات کمی در مورد اثر ترکیبی آن با ماساژ و هم­چنین ماندگاری اثر آن وجود دارد؛ بنابراین هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثر و ماندگاری تمرینات عصبی- عضلانی با و بدون ماساژ بر تعادل دختران ورزشکار مبتلا به بی‌ثباتی مزمن مچ پا می ­باشد. روش بررسی: جامعه آماری پژوهش شامل دختران ورزشکار رشته­ های توپی منتخب مبتلا به بی­ ثباتی مزمن مچ پا با دامنه سنی 26-19 سال بود. تعداد 24 نفر به‌صورت هدفمند و در دسترس از همه رشته­ ها به‌طور یکسان انتخاب و به ‌صورت تصادفی به دو گروه تجربی1 (12 نفر) و تجربی2 (12 نفر) تقسیم شدند. برای ارزیابی تعادل از دستگاه بایودکس استفاده شد. گروه تجربی1 در ابتدای تمرین در ناحیه مچ پا ماساژ می­ گرفتند سپس تمرینات نوروماسکولار را اجرا می­ کردند و گروه تجربی2 تمرینات نروماسکولار، به مدت 6 هفته و با تواتر 3 جلسه را انجام دادند. سپس جهت پیگیری ماندگاری کوتاه‌مدت اثر، تمرین به مدت 4 هفته متوقف گردید و متغیرها مجدد اندازه­ گیری شد. داده­ ها با استفاده از آزمون­ های آماری آنالیز واریانس با اندازه­ های تکراری و تحلیل کوواریانس و در سطح معناداری05/0P≤ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌­ها: نتایج نشان داد که بین تمرینات عصبی- عضلانی با و بدون ماساژ بر تعادل افراد تفاوت معناداری وجود دارد (05/0P<)؛ همچنین پس از یک ماه بی­ تمرینی تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0P>). نتیجه­ گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر تمرینات عصبی- عضلانی با و بدون ماساژ می­ تواند تعادل افراد را با ماندگاری یک ماهه بهبود بخشد.

کلمات کلیدی