هدف پژوهش، بررسی پایداری مشهد بر پایۀ توسعه کریدوری و حمل و نقل محور مبتنی بر ریل می باشد. روش تحقیق، توصیفی-تحلیلی و برای جمع آوری اطلاعات از مطالعات کتابخانه ای، میدانی و پایگاه داده GIS استفاده شده است. جامعه آماری، جمعیت ساکن در شعاع 800 متری چهار ایستگاه قطارشهری هستند که 319 نفر بعنوان نمونه انتخاب گردیدند. شاخص های پژوهش عبارتند از: درجه اختلاط کاربری، تراکم جمعیت، نرخ رشد جمعیت، دسترسی به ایستگاه های ترانزیت، الگوی سفرکاری و اثرات زیست محیطی حمل و نقل. نتایج نشان می دهد در بیشتر محدوده های ایستگاه ها، غلبه با درجه اختلاط کاربری متوسط است و تراکم جمعیتی با حدمطلوب پایداری فاصله زیادی دارد. همچنین، بیش از 60 % سفرهای کاری به خارج از محدوده سکونت صورت می گیرد و باعث استفاده از وسایل نقلیه موتوری (بویژه اتومبیل، اتوبوس و تاکسی) می شود. بررسی های نشان می دهد که سرانه کل تولید کربن 0011/0 تن و سرانه کل جاپای اکولوژیک این بخش 89/5 مترمربع است و کمترین سهم آن متعلق به قطار شهری (0026/0 مترمربع) می باشد. بر اساس آثار تسلط الگوی شهر ماشینی در مشهد، بازساخت زمین و حمل و نقل بر پایه الگوی توسعه کریدوری و حمل و نقل محور مبتنی بر ریل، می تواند گام مهمی جهت دستیابی به توسعه پایدار و بهبود کیفیت محیط شهری باشد.

کلمات کلیدی