مطالعات نوین زمین شناختی نشان می دهد که سنگ کره در زمان و مکان در حال فرگشت بوده است از این رو پی بردن به جهت تنش های دیرین برای تفسیر چگونگی پیدایش ساختارها و مراحل دگرریختی از اهمیت فراوانی برخوردار است (علیمی،1393). کوه های بینالود نیز رشته کوهی با روند شمال باختر- باختر، جنوب خاور-خاور (NWW-SEE) را در شمال شرق ایران و جنوب شهر مشهد شکل داده است. منطقه مورد مطالعه بخشی از لبه ی شمالی رشته کوه بینالود در شمال شرق ایران و غرب شهر مشهد بوده که شامل مجموعه ی دگرگونی به سن پرمین ، توده های گرانیتوئیدی دهنو (G1) به سن تریاس فوقانی و کنگلومرای قاعده سازند شمشک به سن ژوراسیک می باشد. پس از مطالعات ساختارهای شکننده(گسل ها و خطوط لغزش) دو روند تنش NW-SE و NE-SW تا تریاس فوقانی (در سنگ های دگرگونی و توده های گرانیتوئیدی)بدست آمد که توسط ساختارهای موجود تقدم و تاخر این دو روند به ترتیب NW-SE به NE-SW بدست آمد که پس از تریاس فوقانی در طی ژوراسیک (کنگلومرای قاعده شمشک) تنها روند تنش NE-SW دیده شد. در نتیجه میدان تنش NE-SW که در سنگ های جدیدتر دیده شده بود در سنگ های قدیمی تر نیز دیده شد و چون سنگ های جدیدترکنگلومرای قاعده شمشک فاقد میدان تنش NW-SE هستند میدان تنش جدید مربوط به پس از تریاس فوقانی در منطقه است .بر اساس پژوهش های (علوی،1991) (رحیمی و قائمی،1393) میدان تنش شمالی جنوبی در تریاس پسین در نتیجه بسته شدن پالئوتتیس در بینالود همزمان با رویداد پالئوتتیس رخ داده است و میدان تنش شمال شرقی – جنوب غربی همزمان با بسته شدن نئوتتیس و رویداد آلپ میانی و پسین رخداده است که این تغییر جهت میدان تنش نیز در منطقه نیز دیده می شود.

کلمات کلیدی