پرسشِ دانشجوی سیاست، این است‌: علوم‌سیاسی (Political Sciences) یا علم سیاست (Political Science)؟ خواندنِ مجموعه‌ای از دانش‌های گوناگون (حقوق و فلسفه و اقتصاد و جامعه‌شناسی و تاریخ و روان‌شناسی) از منظری سیاسی، سبب ‌می‌شود که رشته‌ی سیاست، فاقد استقلال به‌شمار آید. درست‌تر آن است‌که دوباره به استقلال‌ دانش سیاست برگردیم و آن S حذف‌شده را، بدان بیفزاییم. نوشتار حاضر، دربردارنده‌ی الگویی پیشنهادی برای بازنگری و روزآمدسازیِ علوم‌سیاسی از راهروِ شناورسازیِ واحدهای درسی است. دانشجوی کارشناسی علوم‌سیاسی، برای دانش‌آموختگی، نیازمند گذراندنِ نزدیکْ به 140واحد درسی از چهار گروه درسی عمومی و پایه و اجباری و اختیاری است. پیشنهاد نگارنده این است‌که بخش درس‌های اجباری به دو گروه تقسیم گردد: اجباری عمومی (تخصّصیِ عام) و اجباری اختصاصی (تخصّصی خاص). کلِّ درس‌های اجباری، می‌بایست90 واحد درسی باشد. در الگوی پیشنهادی، دانشجو، پس از گذراندن واحدهای دروس عمومی و درس‌های پایه، به درس‌های اجباری می‌رسد که بهتر است‌ از90 واحد درسی، 30 واحدِ آن، اجباری عمومی (تخصّصی عام و مشترک تمام شاخه‌های موجود در علوم‌سیاسی) و60 واحدِ آن، به اجباری اختصاصی (تخصّصی خاص و مخصوص به یک شاخه‌ی اختصاصیِ علوم‌سیاسی)، ویژه گردد. نگارنده براین باور است‌که می‌بایست مطابق علایق گوناگون دانشجویانِ کارشناسی علوم‌سیاسی، درس‌ها از حیث ماهیت و نوع، شناور شوند. شناورشدن می‌بایست با توجه به درس‌های کارشناسی ارشد و دکتری صورت گیرد؛ به این معنا که اگر دانشجویی علاقه‌مند به ادامه‌ی تحصیل در رشته‌ای خاص در دانش پهن‌گستر سیاست بود، دیگر مجبور نباشد واحدهای غیرمرتبط بسیاری را در دوره‌ی لیسانس بگذراند؛ بلکه از همان آغاز، مطابق با علایق خود، به انتخاب واحدهای درسی مرتبط بپردازد. با بهره‌گیری از پیش‌انگاشته‌ی (مفروضه‌ی) پهن‌گستربودنِ علوم‌سیاسی، می‌توان نشان داد که از منظرِ شناورسازی واحدهای درسی، در یک سرفصلِ درسیِ بسیارْوسیع، با علوم‌سیاسی‌ و نه علم سیاست، مواجه هستیم: علوم‌سیاسیِ تاریخی، حقوقی، روان‌شناختی، بین‌المللی، اقتصادی، جامعه‌شناختی، فلسفی، مدیریتی، سیاست‌گذار، پژوهشی.

کلمات کلیدی