عنوان : ( اثر حذف برگ بر عملکرد و اجزای عملکرد نخود (Cicer arietinum L.) تحت تأثیر سطوح مختلف نیتروژن و رژیم‌های آبیاری )
نویسندگان: زهره امینی , مهدی پارسا , مهدی نصیری محلاتی , محمد بنایان اول ,
دانلود فایل برای اعضای دانشگاهبر اساس تصمیم نویسنده مقاله دسترسی به متن کامل برای اعضای غیر دانشگاه ممکن نیست
چکیده
به‌منظور بررسی اثر کود نیتروژن، رژیم آبیاری و برگزدایی بر عملکرد و اجزای عملکرد نخود رقم (ILC۴۸۲)، آزمایشی به‌صورت اسپلیت اسپلیت پلات با طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد در سال زراعی ۹۱-۱۳۹۰ اجرا گردید. کود نیتروژن شامل سه سطح ۳۰، ۷۵ و ۱۵۰کیلوگرم در هکتار به‌عنوان عامل اصلی، تیمار آبیاری شامل آبیاری کامل، آبیاری تکمیلی در مرحله گلدهی و آبیاری تکمیلی در مراحل گلدهی و غلاف‌دهی به‌عنوان عامل فرعی و برگزدایی شامل پنج سطح صفر، ۲۵،۵۰، ۷۵ و ۱۰۰درصد برگزدایی به‌عنوان عامل فرعی-فرعی درنظرگرفته شد. وزن خشک برگ و ساقه، عملکرد دانه در واحد سطح، عملکرد بیولوژیک، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در بوته و وزن صد‌دانه اندازه‌گیری شدند. نتایج نشان داد تیمار ۱۵۰کیلوگرم نیتروژن باعث بهبود اکثر صفات فوق (به‌جز شاخص برداشت) شد. این تیمار با عملکرد ۷/۱۳۵گرم دانه در متر مربع بیشترین میزان عملکرد و کمترین شاخص برداشت (۳/۳۲درصد) را تولید کرد. با افزایش مقدار کود نیتروژن مصرفی، اثرات منفی ناشی از برگزدایی در برخی صفات مانند تعداد دانه، تعداد غلاف و وزن برگ بهبود یافت. آبیاری کامل و آبیاری تکمیلی در مراحل گلدهی و غلاف‌دهی با متوسط عملکرد دانه ۱۴۶گرم در متر مربع نسبت به آبیاری تکمیلی در مرحله گلدهی برتری داشتند. آبیاری در مراحل گلدهی و غلاف‌دهی بیشترین شاخص برداشت (۲/۴۱درصد) را تولید کرد. بیشترین عملکرد بیولوژیک از تیمار‌های ۱۵۰کیلوگرم نیتروژن (۴/۴۱۳گرم در متر مربع) و آبیاری کامل (۷/۴۱۵گرم در متر مربع) به‌دست آمد. برگزدایی کامل، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک را به‌ترتیب ۵۴ و ۴۲درصد نسبت به شاهد کاهش داد. کمترین شاخص برداشت نیز به تیمار برگزدایی کامل تعلق داشت. با مصرف نیتروژن می‌توان خسارت ناشی از برگزدایی را کاهش داد و همچنین می‌توان در شرایطی‌که محدودیت منابع آب وجود دارد، با آبیاری تکمیلی در مراحل حساس رشدی نسبت به کمبود آب مقابله کرد.
