اهدف: گرلین یک نوع پپتید است که از سلول های غدد مترشحه معده ترشح می شود، که می تواند تحت تاثیر رفتارهای غذایی، اشتها، انرژی مصرفی و تغییرات وزنی بدن قرار بگیرد. هدف از این پژوهش تاثیر هشت هفته تمرین هوازی بر سطح گرلین پلاسما و بیان ژن گرلین لنفوسیت مردان سالمند بود. مواد و روش ها: دراین مطالعه نیمه تجربی، 30 آزمودنی به روش نمونه گیری در دسترس و هدفمند انتخاب شدند. و بطور تصادفی در دو گروه مساوی 15نفری، گروه تمرین هوازی و کنترل؛ تقسیم شدند. گروه تمرین هوازی به مدت 8 هفته، هر هفته 4 جلسه به مدت 50 تا 60 دقیقه با شدت معادل 85-60 % حداکثر ضربان قلب بود. پس از ارزیابی اولیه -ترکیب بدن و بیان ژن گرلین-، 8 هفته تمرین هوازی، و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، دوباره ارزیابی تکرار شدند. برای مقایسه میانگین های درون و بین گروهی از روش تحلیل واریانس با اندازه های تکراری استفاده شد و نتایج در سطح معنی داری 05/0>p آزمایش شدند. یافته ها: دامنه سنی آزمودنی ها در گروه تجربی 68/3±13/69 و در گروه کنترل 31/4±20/69 بود. هشت هفته برنامۀ تمرین هوازی منجربه کاهش معنی داری در مقادیر نمایه توده بدن از 57/27 به 90/26 کیلوگرم بر متر مربع -001/0=P-، درصد چربی بدن از 31/24 به 43/21 درصد -001/0=P-، و افزایش بیان ژن گرلین لنفوسیت از 87/16 به 92/24 درصد در گروه تمرین هوازی معنی دار بوده است. تغییر معنی داری در سطح گرلین پلاسما دیده نشد. نتیجه گیری: تمرین هوازی با افزایش بیان ژن گرلین لنفوسیت و کاهش معنی دار در نمایه توده بدن در مردان سالمند می تواند از بروز چاقی و اضافه وزن جلوگیری به عمل آورد. همچنین می توان از نقش فعالیت ورزشی به عنوان یک درمان غیردارویی در تنظیم تعادل و هورمون های پپتیدی موثر در شیوع چاقی حمایت کرد. از این رو، به سالمندان پیشنهاد می شود از تمرین های هوازی به عنوان یک روش پیشگیرانه جهت کاهش چاقی و بروز بیماری های مرتبط با آن استفاده نمایند.

کلمات کلیدی