تقریر به عنوان یکی از اقسام سنت، عبارت است از این که سخنی در محضر حضرات معصوم بیان شود، یا رفتاری در حضور ایشان سر زند، یا عقیده ای در برابرشان ابراز گردد، و به رغم تمکن از ردع، موضعی اتخاذ گردد که حاکی از رضایت ایشان باشد. در انگاره فقیهان، سنت تقریری در عرض قول و فعل معصوم، از حجیت برخوردار بوده و به عنوان یکی از ادله استنباط احکام در فرآیند استنباط به شمار می رود. مسائل مختلفی در باب تقریر معصوم قابل بحث است. از جمله آنها قلمرو دلالی این قسم از سنت است که تا کنون به تفصیل بدان پرداخته نشده است. نوشته پیش رو با هدف تبیین این گستره و قلمرو، به بررسی دلالت تقریر بر انواع احکام، اعم از تکلیفی و وضعی پرداخته است.

کلمات کلیدی