استفاده از تغذیه حلال و طیب که از ضروریات حیات انسان می¬باشد در کلام خداوند واژه حلال در برخی از موارد به عنوان رزق حلال از آن یاد می¬شود و همچنین در سخن اهل بیت (علیهم السلام) مورد تأکید قرار گرفته است. بزرگان و فقها نیز در تألیفاتی که داشته¬اند از این مهم غفلت ننموده و در کتب خود بابی را به این بحث اختصاص داده¬اند که از جمله آنها می¬توان به مرحوم فیض کاشانی اشاره کرد که در تألیفات خود از جمله مفاتیح الشرایع بخشی را تحت عنوان اطعمه و اشربه نام می¬برد و در کتب دیگر خود به تناسب از مفهوم و واژه حلال استفاده می¬کند. در این مطالعه که مروری می¬باشد و بر اساس مطالعه کتابخانه¬ای صورت پذیرفت تلاش بر این است تا مفهوم حلال و مصداق¬های آن با توجه به کلام مرحوم فیض مشخص گردد. از نگاه ایشان آنچه از جانب خداوند جایز باشد حلال شمرده می¬شود و تفاوتی وجود ندارد که آن مباح الهی واجب باشد و یا غیر واجب لذا در انجام آن منعی وجود ندارد و طیب است و آنچه از منهیات الهی باشد حرام بوده و عمل بدان جایز نمی¬باشد. اما آنچنان که از آثار بعضی بزرگان دیگر مشاهده می¬شود این است که برخی از حلال¬ها به دلیل طغیان بشر حکم به حرمت آنها شده است و برخی موارد دیگر است که در هنگام ضرورت حکم حرمت آنها به حلیت تغییر داده شده است.

کلمات کلیدی