یکی از کاربردی ترین طبقه بندی ها که نتایج یادگیری مشاهده شده را مورد بررسی قرار می دهد، طبقه بندی باشد، به فراگیران، توانی بالقوه برای داشتن SOLO می باشد. روش تدریس ریاضی که سازگار با مدل ارزیابی SOLO رویکردی مخصوص به خودشان در ریاضی، به منظور نشان دادن بینش، استفاده از مهارت های مرتبه بالاتر و بکارگیری روش هایی خلاقانه تر را می دهد. با اینکه هدف مطلوب ما، یعنی بیشتر و بهتر فهمیدن ریاضیات، نیازمند تلاش بسیار و همکاری یک کاتالیزور مناسب SOLO میان تمام افراد تاثیرگذار از جمله فراگیران، معلمان و محققان است، به نظر می رسد نظریه برای چنین هدفی است. با توجه به تحقیقات موجود، این مدل پتانسیل قابل توجهی برای بهبود تدریس و یادگیری ریاضی، خصوصا به عنوان یک ابزار کیفی در ارزیابی درک فراگیران از ریاضی دارد. به نظر می رسد این مدل می تواند به طور موثری توسط فراگیران، معلمان و همچنین برنامه ریزان آموزش ریاضی مورد استفاده قرار گیرد. به منظور آگاهی معلمان و برنامه ریزان آموزش ریاضی، از پتانسیل این مدل برای تفسیر، ارزیابی و بهبود آموزش و یادگیری ریاضیات، به تحقیقات بسیار بیشتری نیاز است، به خصوص در کشور ما که تاکنون تحقیقات قابل توجهی در این زمینه صورت نگرفته. در این مطالعه که به روش کتابخانه ای و براساس تحقیقات معاصر انجام شده است، تلاش می شود تا با معرفی این نظریه و ارائه مثال هایی از کاربرد آن در ریاضیات، زمینه ای برای پژوهشهای آتی محققان کشورمان فراهم گردد.

کلمات کلیدی