با هدف ارزیابی تغییرات فلور جوامع علف‌های‌هرز مزارع گندم آبی استان تهران طی یک دهه گذشته، مطالعه‌ای در 52 مزرعه واقع در هفت شهرستان در سال 1394صورت گرفت. فراوانی، یکنواختی، تراکم و شاخص غالبیت گونه­ ها محاسبه شد و با شاخص‌های سال ­1384 مورد مقایسه قرار گرفت. در ارزیابی سال 1394، 66 گونه علف­ هرز متعلق به 24 خانواده گیاهی شناسایی شد که 55 گونه از آن‌ها دولپه­ ای و سایر گونه‎‌ها تک لپه­ ای بودند؛ 10 گونه مشاهده شده در سال 1384، در ارزیابی سال 1394 از فلور مزارع حذف شده بودند و 15 گونه­ جدید متعلق به 11 خانواده گیاهی شناسایی شدند. چهار خانواده تاج­ خروس (Amaranthaceae)، خواجه ­باشی (Dipsacaceae)، بارهنگ (Plantaginaceae) و سیب­ زمینی (Solanaceae) برای اولین­ بار در مزارع گندم استان دیده شدند. خانواده‌های شب­ بو (Brassicaceae)، گندمیان (Poaceae) و کاسنی (Asteraceae) جزء خانواده‌های غالب‌بودند. گونه­ های دو لپه­ ای، خاکشیر معمولی (Descurania Sophia)، علف هفت­ بند (Polygonum aviculare)، پیچک صحرایی (Convolvulus arvensis) و شاهتره (Fumaria vaillantii)، به ترتیب با شاخص غالبیت 94/117، 82/97، 09/81 و 11/46 و گونه­ های تک ­لپه­ ای یولاف­ زمستانه (Avena ludoviciana)، جودره (Hordeum spontaneum)، چچم (Lolium rigidum) و چاودار (Secale cereal)، به ترتیب با شاخص غالبیت 59/86، 94/50، 64/27 و 41/15، بیشترین شاخص غالبیت را داشتند. تفاوت شاخص غالبیت اکثریت گونه ­­ها منفی بود­. نتایج ارزیابی نشان‌دهنده‌کاهش غالبیت اکثر علف‌های‌هرز و بهبود کنترل آن‌ها بود؛ هرچند در تعداد کمی‌از علف‌های‌هرز از قبیل خردل وحشی و بی تی راخ، افزایش شاخص غالبیت مشاهده شد.

کلمات کلیدی