اوقات فراغت به معنای زمان استراحت، آسایش، آرامش و زمان آزاد می‌باشد که هر فردی به میل خود از آن استفاده می‌نماید. استفاده بهینه از ایام فراغت نقش بسزایی در بهداشت روانی افراد جامعه خواهد داشت. اوقات فراغت، زمینه‌ساز رشد شخصیت و شکل‌گیری هویت بشری است که او را قادر می‌سازد به عنوان عنصری فعال، خلاق و پویا در جریان هویت‌یابی خود به ایفای نقش بپردازد. این پدیده یکی از مهم‌ترین بسترهای ایجاد هویت و بومی شدن ارزش‌های اسلامی به شمار می‌رود. بنابراین لازم است در برنامه‌ریزی‌های مربوط به آن، اقتضائات و ویژگی‌های جامعه مد نظر قرار گیرد و در سازمان دادن آن، رویکردها و ابزارهای متناسب بهره گرفته شود. با این حال اوقات فراغت پدیده گسترده‌ای است که نمی‌توان آن را در حیطه‌های محدود کنترل نمود و لذا امکان مدیریت مؤثر فراغت به علت گستردگی بی حد و حصر و تحرک دائمی آن، نیازمند بهره‌گیری از تمامی ظرفیت‌های بخش خصوصی، عمومی و دولتی است. بر این اساس تدوین راهبرد و برنامه‌ریزی در عرصه اوقات فراغت زائر و توسعه فضاهای تفریحی- سیاحتی کلان‌شهر از جمله موارد مهم در طرح توسعه کمی و کیفی زیارت امام رضا (علیه‌السلام) می‌باشد که به منظور استقرار نظام برنامه‌ریزی و مدیریت یکپارچه و هماهنگ‌سازی فعالیت‌های بخش‌های دولتی، عمومی، خصوصی، نهادهای مدنی، نظارت، تقویت، قبول مسئولیت، ارتقای کمی و کیفی امکانات فراغتی، تنوع بخشی و خلاقیت بیشتر در برنامه‌های فراغتی، تعمیق عدالت و رفاه اجتماعی، کاهش تفاوت‌ها و شکاف‌ها طبقاتی، جنسیتی و جغرافیایی، افزایش ظرفیت تشکل‌های غیر دولتی فعال در زمینه گذران اوقات فراغت، توسعه و افزایش تعداد اماکن و فضاهای فراغتی در سطح شهر و منطقه، افزایش میزان تسهیلات و منابع دولتی مربوط به گذران اوقات فراغت، افزایش میزان دسترسی زائران از فضاهای فراغتی معنوی، تلاش به منظور غنی سازی و بهینه نمودن برنامه های اوقات فراغت، استاندارد سازی برنامه های فراغتی تأثیرگذاری در امور فراغتی زائر، با توجه به چشم‌انداز بیست ساله و سیاست‌های کلی نظام انجام گرفته است.

کلمات کلیدی