عنوان : ( بررسی استعاره در ادبیات کودک از منظر زبانشناسی شناختی )
نویسندگان: الناز اقبالی فرزقی , اعظم جنتی فر ,چکیده
زبانشناسی شناختی، یکی از مکاتب میانرشتهای نوین در زبانشناسی است. زبانشناسان شناختی، زبان را به عنوان موضوع علم خود مطالعه میکنند و سعی در توصیف نظام و نقش زبان دارند. آنها به بررسی رابطۀ میان زبان انسان، ذهن او و تجارب اجتماعی و فیزیکی او میپردازند. در این میان، استعاره ابزار مناسبی برای دستیابی به اندیشۀ انسان است. زبانشناسان شناختی، استعاره را پدیدهای ذهنی و شناختی تلقی میکنند. لیکاف و جانسون نخستین کسانی بودند که نظریۀ استعارۀ مفهومی یا ادراکی را مطرح کردند. این دو محقق استعارهها را به چند دسته تقسیم میکنند: استعارههای ساختاری، جهتی، ظرفی، وجودی و شخصیتبخشی. در تعریف استعارۀ شخصیتبخشی میتوان گفت که گاهی اشیای فیزیکی، شخص تلقی میشوند. ما با استفاده از این فرآیند قادر هستیم بسیاری از موجودات غیرانسانی را براساس مشخصات انسانی درک کنیم. در این نوع استعاره علاوه بر شخصیتبخشی به حیوانات، شخصیتبخشی به پدیدههای طبیعی، گیاهان، اشیا و خوراکیها نیز مشاهده میشود. استعارۀ شخصیتبخشی زیرمجموعهای از استعارههای هستیشناختی نیز در نظر گرفته شده است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی استعارههای بهکاررفته در تعدادی از کتابهای کودکان است. به این منظور، 8 کتاب کودک را در ردۀ سنی «ب» (اول تا سوم دبستان) که در بازۀ سالهای 1393 تا 1395نوشته شده بود، انتخاب و بررسی کردهایم. با مشخصکردن انواع استعارهها در هر 8 کتاب، ملاحظه شده است که شخصیتبخشی از جمله پرکاربردترین نوع استعاره در این کتابها است و در این میان، شخصیتبخشی به حیوانات بیشتر مشاهده شده است.
کلمات کلیدی
, ادبیات کودک, استعاره, زبانشناسی شناختی, شخصیتبخشی@inproceedings{paperid:1068257,
author = {اقبالی فرزقی, الناز and جنتی فر, اعظم},
title = {بررسی استعاره در ادبیات کودک از منظر زبانشناسی شناختی},
booktitle = {همایش ملی ادبیات کودک و نوجوان و معنویت},
year = {2017},
location = {مشهد, ايران},
keywords = {ادبیات کودک، استعاره، زبانشناسی شناختی، شخصیتبخشی},
}
%0 Conference Proceedings
%T بررسی استعاره در ادبیات کودک از منظر زبانشناسی شناختی
%A اقبالی فرزقی, الناز
%A جنتی فر, اعظم
%J همایش ملی ادبیات کودک و نوجوان و معنویت
%D 2017