سامانه ترکیبی بیولوژیک، جذب سطحی، تبادل یونی یک فرآیند جدید در عملیات تصفیه آب و پساب بوده که در آن با استفاده از فرآیند جذب سطحی در بسترهای شن سیلیسی و کربن اکتیو و نیز فرآیند تبادل یونی در بستررزینی (رزین های ژل تراوا) آلاینده های موجود در پساب ها به گونه ای کاهش یافته که قابلیت استفاده مجدد را داشته باشند. در این تحقیق عملکرد سیستم یاد شده در تصفیه پساب نیروگاه نیشابور مورد بررسی قرارگرفته است. روش بررسی: در این تحقیق بررسی تاثیر شارهای جریانی مختلف برروی درصد حذفTS وCOD در فیلترسیلیسی با نسبت های مختلف از شن سیلیسی ریز و درشت و نیز مقایسه درصد حذف یون های سدیم وکلسیم در شارهای مختلف بین رزین های شاخص(ژل تراوا) و معمولی در تصفیه پساب فاضلاب بهداشتی و پساب کلین درین نیروگاه نیشابور انجام پذیرفت. یافته ها: میزان یون سدیم از 1250میلی گرم در لیتر به 9/1 کاهش یافته و میزان COD از411 میلی گرم در لیتر به صفر کاهش یافته است. میزان کنداکتیویته از 2180 میکروزیمنس به 560 میکروزیمنس کاهش یافته است. نتایج آزمایش ها بیانگر آن می باشد که این سیستم قابلیت حذف یون سدیم حتی تا 6/99 % را نیز دارد. بحث و نتیجه گیری: استفاده از فن آوری بیولوژیک، جذب سطحی- تبادل یونی دارای توانایی بالایی برای حجم وسیعی از عملیات تصفیه پساب بوده و علاوه برآن دارای ارزش اقتصادی بالایی نیز می باشد، در نیروگاه ها با استفاده از این سامانه ترکیبی می توان پساب کلین درین (پساب ناشی از درین بویلرها و بلودان بویلرها ) را با خلوص بالائی به چرخه آب مصرفی نیروگاه وارد کرد.

کلمات کلیدی