توانمندسازی حلقه اتصال زن و توسعه به شمار می رود و ارتباط تنگاتنگی با بهبود مستمر، ارتقاء صلاحیت، تغییر در رفتار و بهبود عملکرد زنان دارد و بخشی از تثبیت زبان توسعه محسوب می شود. از آنجا که هسته و کانون بحث توانمندسازی، در توانایی زنان برای کنترل سرنوشت خود قرار دارد(توانمندی روانشناختی)، مقاله حاضر به شناسایی و اولویت بندی راهبردهای توانمندسازی روانشناختی زنان در نواحی روستایی می پردازد. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و از نوع مطالعات کاربردی- توسعه ای است. گردآوری اطلاعات و داده های مورد نیاز، به شیوه اسنادی و میدانی بوده است. تجزیه و تحلیل داده ها به کمک ابزارهای مدیریت استراتژیک SWOT-QSPM صورت گرفت. در این پژوهش 142زن روستایی در بخش طرقبه شهرستان بینالود در تکمیل پرسشنامه به صورت داوطلبانه مشارکت داشته اند. در ماتریس SWOT با توجه به امتیاز نهایی در 79/1=IFE و در60/2=EFE، به منظور توانمندسازی روانشناختی زنان روستایی، راهبردهای تدافعی(حداقل-حداقل) بهینه شناخته شد. در بین ده راهبرد تدافعی ارائه شده به کمک ماتریس برنامه ریزی استراتژیک کمی(QSPM)، مهمترین راهبرد «شناسایی عوامل بازدارنده و تسهیل کننده توانمندسازی روانی زنان روستایی و تلاش جهت رفع موانع پیش رو»، با امتیاز 176/1، و دومین راهبرد «برگزاری کارگاههای آموزشی مختلف در راستای توانمندسازی ذهنی زنان روستایی» با امتیاز 256/0 و سومین راهبرد «تشویق زنان روستایی به تشکیل تعاونی و تشکل های مختلف زنانNGO و حمایت از آنها» با امتیاز 219/0 معرفی گردید.

کلمات کلیدی