آب‏زیرزمینی سرمایه‏ای خدادادی برای ایجاد سازگاری با نوسانات آب‏و‏هوایی است. این مهم در متون علمی با اصطلاح مدیریت زوجی برای استفاده حداکثری از چرخه آب در طبیعت معروف است در واقع می‏توان با استفاده صحیح از آب‏زیرزمینی سیلاب‏های ناشی از ترسالی‏های غیر معمول را نیز در آب‏زیرزمینی ذخیره نموده و در دوره‏های خشکسالی‏ استفاده نمود. در متون علمی احجام ذخیره آب‏زیرزمینی با اصطلاح ذخیره‏خشکسالی شناخته می‏شوند. ذخیره خشکسالی خود به بخش دو اصلی شامل بافر خشکسالی و ذخایر تجدیدناپذیر و یا ذخیره استراتژیک آب‏زیرزمینی تقسیم می‏شود. برداشت از هر یک از این احجام آب‏زیرزمینی در صورتی معقول می‏باشد که بین حجم برداشت شده با شرایط آب‏هوایی مطابقت وجود داشته باشد. به عنوان نمونه تغییرات برداشت از این احجام در آبخوان دشت مشهد تشریح گردد. نتایج نشان می‏دهد که متاسفانه این مهم در بهره‏برداری از آب‏زیرزمینی مورد توجه قرار نگرفته است. بنابراین با توجه به اهمیت و ضرورت برداشت صحیح از آب‏زیرزمینی به تناسب تغییرات آب‏و‏هوایی، لازم است تا در تمامی آبخوان‏ها احجام ذخیره آب‏زیرزمینی از منظر محدودیت تاب‏آوری توسعه در برابر خشکسالی تحلیل شده و به تناسب پاسخ به ریسک خشکسالی برآورد گردند.

کلمات کلیدی