آلیاژ آلومینیوم 7005 که حاوی حدوداً 5 درصد روی و 5/1 درصد منیزیوم می‏باشد، به دلیل تشکیل ترکیب بین فلزی MgZn2، از قابلیت رسوب سختی برخوردار است و به علت داشتن خواصی نظیر استحکام و جوش پذیری مناسب و قیمت پایین به طور گسترده‏ای در سازه وسایل نقلیه به کار برده می‏شود. با این حال بدلیل محدود بودن کارپذیری آلیاژ فوق در دمای پایین، استفاده از ترکیب پیرسختی و نورد سرد جهت سخت گردانی آلیاژ مذکور چالش برانگیز است. هدف از این پژوهش یافتن مسیری بهینه جهت ترکیب قابلیت کرنش سختی و رسوب سختی آلیاژ مذکور می‏باشد. بدین منظور شمش آلیاژ آلومینیوم 7005 تحت عملیات حرارتی اولیه مختلفی قرار گرفت و سپس تا 4 مرحله نورد گردید که در هرمرحله نورد، مقدار کاهش ضخامت برابر 50 درصد بود. نمونه‏های مختلف پس از مراحل مختلف فرآیند نورد، از لحاظ ظاهری مورد بازبینی قرار گرفتند تا وقوع شکست در آنها ردیابی شود. همچنین سختی نمونه‏هایی که بدون شکست فرآیند نورد را طی کرده بودند اندازه گیری شد تا مسیر بهینه ای جهت ترکیب قابلیت رسوب سختی و پیرسختی آلیاژ مذکور، بدست آید. نتایج پژوهش نشان داد که درصورت انجام نورد بلافاصله بعد از عملیات حل سازی و یا بعد از اعمال پیری مصنوعی، استفاده از ترکیب کرنش سختی و پیرسختی در آلیاژ مذکور امکان‏پذیر است.

کلمات کلیدی