هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر یک جلسه تمرین فزاینده در روز، به مدت یک هفته، بر برخی آنزیم های کبدی شامل آسپارتات آمینوترانسفراز (AST)، آلانین آمینوترانسفراز (ALT)، آلکالین فسفاتاز (ALP) در دختران فعال بود. بدین منظور 13 داوطلب، از بین دانشجویان دختر رشته تربیت بدنی که حداقل سه جلسه تمرین در هفته داشتند، با اکسیژن مصرفی بیشینه 41.07±11.5 میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در دقیقه که از لحاظ جسمی و روحی در سلامت کامل بودند، در این آزمون شرکت کردند. سپس آزمودنی ها به طور تصادفی به دو گروه کنترل (6 نفر) و تجربی (7 نفر) تقسیم شدند. خون گیری از آزمودنی ها 24 ساعت قبل از تمرین و در روزهای 1، 4 و 7 تمرین و 24 ساعت پس از پایان آخرین جلسه تمرینی انجام شد. یافته های پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر (ANOVA) و آزمون t مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. حداقل سطح معنی داری برای این تحقیق (P<0.05) تعیین شد. نتایج تحقیق حاکی از آن بود که مقادیر AST بعد از روزهای 1، 4 و 7 تمرین، افزایش معنی داری (P£0.005) یافت و پس از 23 ساعت استراحت، کاهش چشمگیری (P£0.005) داشت. همچنین مقادیر ALT، به جز اولین روز تمرین، در روزهای چهارم و هفتم تمرین افزایش معنی داری P£0.01) و (P£0.05 یافت. مقادیر ALP نیز در اولین، چهارمین و هفتمین روز تمرین، افزایش معنی داری P£0.01, P£0.01) و (P£0.001 یافت و پس از بازیافت 24 ساعته، کاهش معنی داری (P£0.001) نشان داده شد. با توجه به اثر تمرینات فزاینده در افزایش رهاسازی آنزیم های کبدی که ممکن است با عدم بازیافت مناسب به حالت حادتری برسد. لذا پیشنهاد می شود 24 ساعت، زمان مناسبی برای بازیافت و جبران نیازهای سلولی و زیرسلولی با توجه به شدت تمرین نمی باشد.

کلمات کلیدی