زمینه مطالعه: خوراک آلوده طیور می تواند منجر به از دست رفتن مواد مغذی و اثرات مضر بروی تولیدات طیور و سلامت عمومی گردد. هدف: این تحقیق آلودگی قارچی موجود در خوراک طیور و اجزای آن را در مرغداری های گوشتی شهرستان تربت حیدریه مورد بررسی قرار داد. روش کار: از سه نوع خوراک مختلف، تعداد 240 نمونه جمع آوری شد. بعد از آماده سازی نمونه ها رقت های متوالی تهیه گردید و مقدارml 1/0 از هر رقت در محیط کشت سیب زمینی دکستروز آگار حاوی کلرامفنیکل کشت داده شد و در دمای°C 27 به مدت یک هفته انکوبه شدند. پرگنه های های قارچی موجود در هر محیط کشت شمارش گردیدند. تشخیص قارچ ها بر مبنای خصوصیات مورفولوژیک ماکروسکوپی و میکروسکوپی انجام گرفت. آنالیز آماری داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 21 انجام شد. نتایج: از 240 نمونه جمع آوری شده 205 نمونه (14/85%) آلوده به قارچ بودند که بیشترین میزان آلودگی قارچی در نمونه های ذرت (5/32%) و پس از آن در سویا (16/29%) و خوراک کامل(75/23%) مشاهده گردید. فوزاریوم (3/41%)، پنی سیلیوم (9/37%)، کلادوسپوریوم (3/21%)، پسیلومایسس (1/17%)، آسپرژیلوس فومیگاتوس (3/13%)، آسپرژیلوس نیجر (9/12%) و مخمرها (9/12%) به ترتیب فراوان ترین قارچ های جدا شده از نمونه ها بودند. فراوانی قارچ های با توان بالقوه توکسین زایی نسبت به قارچ های غیر توکسین زا اختلاف معنی داری داشت( P<0/001). میانگین شمارش کلی قارچ ها CFU/g 105 × 9/2 بود. نتیجه گیری نهایی: یافته های این پژوهش، شیوع بالای آلودگی قارچی و همینطور فراوانی زیاد قارچ های توکسین زا را در خوراک طیور نشان داد. بنابراین مواد خام خوراک عامل مهمی برای ورود آلودگی قارچی بوده و رشد قارچ ها باعث کاهش ارزش غذایی خوراک مصرفی می شوند لذا برنامه ربزی جهت کنترل و حذف آنها از جیره توصیه می گردد.

کلمات کلیدی