در دهههای اخیر، افزایش چشمگیر جمعیت و به تبع آن گسترش فعالیتهای اقتصادی، صنعتی و تغییر کاربری اراضی، منجر به اثرات گستترد بتر امنیت منابع آب شد و مشکلات زیست محیطی فراوانی را در نقاط مختلف جهان به وجود آورد است. به منظور مدیریت منابع آب به شتیو ی پایتدار، - کمی کردن میزان تاثیر فعالیتهای انسانی بر موجودیت منابع آب به جهت کنترل عرضه و تقاضا، افزایش امنیت غذایی ضروری به نظر میرسد. مطالعه حاضر با این هدف و به منظور ارایه یک شاخص ساد و کاربردی بر اساس پارامترهای معادله بیلان آب آبخوان، انجام شد. این شاخص بتر پایته حجتم مقادیر ورودی (hin) و خروجی (hout) انسانی به /یا از آبخوان و برای چهار رژیم مصرف آب شامل رژیم با حاکمیت طبیعی، رژیم با حاکمیتت انستان، رژیم با زیادی آب و رژیم با کمبود آب تعریف شد است. پس از مشخص شدن وضعیت آبخوانهای حوضه بر اساس این روش و نیتز محاستبه میتزان اضافه برداشت آب در هریک از آبخوانها، به منظور بررسی امکان جابجایی مناطقی که رژیم کمبود آب را تجربه کرد اند به منطقه با مصرف طبیعی آب، دو سناریوی سازگاری، تعریف و به کار گرفته شد. نتایج نشان داد که % 50 از آبخوانهای حوضه کرخه در دور مورد مطالعه به شدت تحت تاثیر فعالیت های انسانی بود اند. بیشترین مقدار برداشت انسانی ) 471 میلیمتر بر سال( حوضه و در واقع حداکثر اضافه برداشت نسبت به ورودی طبیعی، مربوط به آبخوان اسدآباد بود است. بر اساس دو سناریوی سازگاری در نظر گرفته شد ، با کاهش 10 تا 30 درصدی فعالیتهای انسانی، حرکت از منطقه کمبتود آب به منطقه با مصرف طبیعی آب را میتوان در بسیاری از آبخوانهای این حوضه انتظار داشت.

کلمات کلیدی