این مطالعه به­ منظور بررسی اثر استفاده از لاکتوفرین و Lactobacillus rhamnosus PTCC 1637 به ­مدت ۱۲۰ روز بر برخی شاخص­ های فیزیولوژیک مولدین ماده کاراس طلایی (Carassius auratus) (میانگین وزن 0/50±12/21 گرم) طراحی شد. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار اول: باکتری L. rhamnosus PTCC 1637 (و 106باکتری در گرم جیره)، تیمار دوم: لاکتوفرین (۲۰۰ میلی­ گرم در کیلوگرم جیره)، تیمار سوم: تیمار ترکیبی L. rhamnosus PTCC 1637 (و106 باکتری در گرم جیره) به­ همراه لاکتوفرین (۲۰۰ میلی­ گرم در کیلوگرم جیره) و شاهد (جیره غذایی بدون افزودنی) در سه تکرار بود. نتایج نشان داد شاخص ­های کبدی (1/02±6/05)و روده ­ای (1/07±6/97) به‌صورت معنی ­داری در تیمار یک افزایش یافت (05 /0>p). بالاترین درصد شاخص گنادی (0/82±19/58) در تیمار یک به ­دست آمد (0/05>p) مطالعات بافت ­شناسی روده نشان داد طول (330 میکرومتر)، عرض (109 میکرومتر) و مساحت (112946 میکرومتر مربع) سطح جذبی پرزهای روده در تیمار یک بیش ­تر از سایر تیمارهای آزمایشی بود (0/05>p). در پایان دوره آزمایش، تخمدان ماهیان شاهد، تیمار اول و دوم در مرحله V رسیدگی جنسی قرار داشتند درحالی‌که تیمار سوم در ابتدای مرحله IV جنسی قرار داشتند. با توجه به نتایج به ­دست آمده، استفاده از L. rhamnosus PTCC 1637 به­ دلیل افزایش سطح جذبی پرزهای روده، می­ تواند گزینه مناسبی جهت افزایش بهره‌وری غذایی در ماهی کاراس طلایی باشد.

کلمات کلیدی