تأثیر بارگذاری و شرایط تکیه¬گاهی در بهینه¬سازی توپولوژی سازه با استفاده از قید¬های تنش در این مقاله مورد بررسی قرار می¬گیرد. در این روش از بهینه¬سازی، هدف طراحی سازه¬ای با حداقل وزن است که تحت بارگذاری اعمالی بتواند تا حد امکان همانند سازه اصلی و کامل مقاومت نماید. با استفاده از برنامه¬نویسی اجزا محدود تنش¬های سازه محاسبه و با استفاده از کد بهینه¬سازی MMA و محاسبات تابع هدف، قیدها، مشتق تابع هدف و مشتق قیدها، بهینه¬سازی برای یک تیر MBB انجام می-گیرد. در مسائلی که دارای نیروهای متمرکز و تکیه¬گاه¬های نقطه¬ای می-باشند تمرکز تنش موجود در این نقاط مانع از بهینه¬سازی مناسب این نقاط می¬گردد. به¬منظور بهینه¬سازی در محدوده نیروهای متمرکز بجای اعمال نیروی متمرکز می¬توان نیرو را بین چند گره در اطراف آن توزیع نمود تا از تمرکز تنش ایجادشده پیش¬گیری نمود. نتایج حاکی از آن است که در سازه بهینه‌شده با استفاده از تک نیروی متمرکز در زیر نیرو ستونی پله¬ای تشکیل می¬شود که با توزیع بار بین چند گره، این عضو حذف می-شود. و همچنین در مورد نیروهای تکیه¬گاهی مفصلی علاوه بر وجود تمرکز تنش و تکینگی تنش در نقطه اعمال نیرو، در نظر گرفتن تکیه¬گاه بر روی یک گره می¬تواند موجب دوشاخه شدن اعضای متصل به تکیه¬گاه گردد که نتایج با در نظر گرفتن قید تکیه¬گاهی بر روی چندین گره بررسی شد و نتایج نشان داد که سه گره یا به عبارتی دو المان بهترین پاسخ را در شکل نهایی بهینه¬سازی شده ازنظر طراحی و ساخت ارائه می¬دهد.

کلمات کلیدی