نشانه‌شناسی بر مبنای نظریات پیرس، مبتنی بر تسلسل و ارتباط نشانه‌ها به منظور رسیدن به تفسیر منطقی و واقعی است و از این ‌رو به مثابة وجهی بین رشته‌ای در تحلیل متون مورد استفاده قرار می‌گیرد. این جستار با استمداد از رهیافت‌های مختلف نشانه‌شناسی، لایه‌های فکری و نشانه‌هایی؛ همچون: بینامتنیت، زمان، مکان، شخصیت، روایت، مؤلف و شگردهای کشف معانی اضافی، تلاش دارد رمزگان‌های روایی موجود در سروده‌های‌ هارون‌ هاشم رشید و معین بسیسو را ارزیابی کند و از این منظر، آفاق تازه‏ای را در راستای تصویرپردازی شعر پایداری فلسطین در برابر مخاطبان سروده‏های آنان پدیدار سازد. با بررسی شعر دو شاعر بر اساس این رویکرد، رمزگان‌های مربوط به خالق اثر، زیباشناسی کلام، روابط بینامتنی، زمان و مکان و فُرم در این سروده‌ها نمایان می‌شود. همچنین در شعر آن دو، شماری از نقش‌ها و نشانه‌ها روایت می‌شوند که ارتباطی استوار با یکدیگر داشته و دنیای پرتلاطم یک زندگی را بازسازی می‌کنند؛ به بیان دیگر، میان نشانه‌های دلپذیر و ناخوشایند در نوسان است. سروده‌های این سرایندگان در برخی نمونه‌ها، افزون بر سازه‌ها و عناصر درون‌متنی بر عناصر فرامتن و سوانح زندگی مؤلف تکیه دارد. از پربسامدترین نشانه‌های متنی روایی شعر آنها، می‌توان به نشانة زمان، شخصیت‌ و مکان اشاره کرد.

کلمات کلیدی