هدف از این تحقیق بررسی ظرفیت برش دوطرفه در دال‌های بتن خودمتراکم شونده سبک و بتن سبک ساخته‌شده از سبکدانه لیکا و مقایسه آن¬ها با بتن معمولی است. از آنجا که بیشتر ضوابط بیان‌شده در آیین‌نامه‌ها در مورد برش دوطرفه دال‌ها بر اساس اطلاعات تجربی به‌دست‌آمده از نمونه دال‌های بتن معمولی می‌باشد، بنابراین ضروری است که میزان دقت این روابط را برای دال‌های بتن خودمتراکم شونده سبک و بتن سبک مورد ارزیابی و بررسی قرارداد. در این پژوهش 9 نمونه دال مربعی با ابعاد 100*1000*1000 و 150*1000*1000 میلی‌متر ساخته‌ شده است. پارامترهای متغیر در این دال‌ها نوع بتن، مقاومت بتن، درصد آرماتور کششی و ضخامت دال است. نمونه‌های فوق مورد آزمایش قرارگرفته و مقدار برش دوطرفه و تغییر مکان نهایی برای هر یک از آن‌ها اندازه‌گیری شده است. در این پژوهش نتایج آزمایش‌ها با روابط آیین‌نامه‌های ACI، ایران (مبحث 9) و BS-8110 مقایسه شده است. نتایج آزمایش‌ها نشان‌داد که در دال‌های بتن خودمتراکم شونده سبک و بتن سبک نیز همانند بتن معمولی با افزایش نسبت آرماتور خمشی ظرفیت برش دوطرفه افزایش و تغییر مکان نهایی کاهش می‌یابد که منجر به افزایش سختی دال می‌شود. همچنین در نمونه‌های آزمایشگاهی این پژوهش با %50 افزایش در ضخامت دال به طور میانگین ظرفیت برش دوطرفه %65 افزوده و تغییر مکان نهایی %26 کاهش یافت. نتایج آزمایش‌ها همچنین نشان‌داد که آیین‌نامه‌های ACI و ایران (مبحث 9) در محاسبه ظرفیت برش دوطرفه دارای محافظه‌کاری و پراکندگی زیادتری نسبت به آیین‌نامه BS-8110 می‌باشند. آیین‌نامه ایران (مبحث 9) با انحراف معیار 188/0 و آیین‌نامه BS با انحراف معیار 108/0 دارای بیشترین و کمترین انحراف معیار بودند.

کلمات کلیدی