در سطح شهرها به دلیل افزایش سطوح نفوذ ناپذیر حجم رواناب به‌طور چشمگیری نسبت به دیگر نواحی افزایش پیدا می‌کند. این حجم رواناب ایجاد شده در اثر بارندگی با جاری شدن در خیابان‌ها، بزرگراه‌ها، پشت‌بام‌ها و غیره توسط کانال‌ها، مسیل‌ها و جوی‌های موجود در سطح خیابان‌ها که به‌صورت ثقلی طراحی‌شده‌اند به مناطق کم ارتفاع و پست شهر هدایت‌شده و نهایتاً به کال‌ها و یا رودخانه‌ها می‏ریزند. در این مقاله سعی بر این است که با استفاده از آمار بارش‌های روزانه سازمان آب منطقه ای خراسان رضوی اقدام به ایجاد بارش طرح برای دوره های بازگشت مختلف و درنهایت ایجاد منحنی‌های شدت-مدت - فراوانی(IDF) در شهر نیشابورگردد. با توجه به توپوگرافی منطقه مورد مطالعه، رواناب ایجاد شده بروی سطح شهر جاری می گردد و کانال های انتقال دهنده ای که ظرفیت انتقال رواناب آن ها کمتر از رواناب موجود می باشد شروع به بالاآمدن سطح آب نموده و باعث پس زدن جریان آب می گردد، که این امر سبب بروز مشکلات فراوانی در سطح شهر می گردد. به منظور رفع این مشکل و ارائه راهکار مناسب جهت انتقال رواناب با استفاده ازGIS نه تنها به شناسایی مناطق دچار آب‌گرفتگی پرداخته می شود بلکه نسبت به ارائه راه حل جهت ایجاد ظرفیت کافی برای دفع آب های سطحی اقدام می گردد. با توجه به تحلیل های صورت گرفته مشخص گردید که در قسمت جنوبی شهر اکثر کانال های انتقال دهنده رواناب توسط بارش با دوره بازگشت 5 سال، قادر به دفع رواناب نبوده و دچار آب گرفتگی می شوند. لذا در این زمینه نقشه هایی در زمینه پهنه بندی سیلاب تهیه گردید.

کلمات کلیدی