ایران از کهن¬ترین تمدن¬های بشری در زمینه گیاهان دارویی است و ایرانیان سرشار از تجربه¬های ارزشمند در این زمینه می¬باشند. طب گیاهی قدیمی‌ترین شکل درمان شناخته شده بوده و جزء مهمی در پیشرفت پزشکی به‌شمار می‌رود. با ظهور داروهای شیمیایی، نقش گیاهان دارویی در تأمین سلامت بشر، در معرض فراموشی قرار گرفت که این امر منجر به تخریب فرهنگ¬های محلی و بومی شده و آسیب¬های شدیدی را به جوامع وارد ساخته است. البته گرایش به مصرف داروهای گیاهی و فرآورده‌های طبیعی به دلیل اثرات جانبی داروهای شیمیایی و آلودگی‌های زیست‌محیطی رو به افزایش است. کاشت گیاهان دارویی به دلیل نیاز آبی کم در افزایش بهره¬وری از منابع و تغییر الگوی کشت از اهمیت بالایی برخوردار است. بر این اساس، بمنظور مدیریت بحران آب و استفاده پایدار از گیاهان دارویی می¬توان اهلی¬سازی این گیاهان و محافظت و احیاء رویشگاه¬های طبیعی را برای برداشت صحیح آنها مدنظر قرار داد. ایران از تنوع اقلیمی زیاد و تنوع بیولوژیکی بالایی برخوردار بوده که 13 درصد آن را گیاهان دارویی تشکیل می¬دهند. با توجه به افزایش تقاضا برای گیاهان دارویی، کشت آنها در مناطق مختلف آب و هوایی کشور از اهمیت خاصی برخوردار است. سطح زیرکشت گیاهان دارویی در استان خراسان رضوی در کشور در رتبه اول قرار دارد. بررسی¬ ظرفیت استان خراسان در تولید گیاهان دارویی نشان می¬دهد که این استان توان کافی برای تولید مطلوب داشته و می¬تواند رقیب اصلی این محصولات در بازارهای جهانی باشد. از طرفی، تولیدکنندگان گیاهان دارویی بدون آگاهی اقدام به زراعت و تولید می¬کنند که در نتیجه مشکلات زیادی ایجاد شده و گاهی منجر به حذف این گونه¬ها می¬شود. همچنین کاهش عملکرد گیاهان دارویی به دلیل عدم مدیریت مناسب زراعت این گیاهان است. بازاریابی و فروش گیاهان دارویی یکی از دغدغه¬های تولیدکنندگان این محصولات است که بایستی بر اساس نیازسنجی بازارهای هدف انجام گیرد. به طور کلی، از آنجا که گیاهان دارویی سهم قابل توجهی در صادرات غیرنفتی دارند، پیشنهاد می¬شود با شناخت چالش‌های صنعت، تولید این گیاهان آن را توسعه داد که این امر می‌تواند در برنامه¬ریزی‌های کلان کشور به ویژه در شرایط کم¬آبی و مدیریت بحران آب به طور ویژه¬ای مفید واقع گردد.

کلمات کلیدی