عقد صلح به عنوان یکی از مهمترین عقود در فقه و حقوق اسلام جایگاه ویژهای دارد. جریان خیار شرط در ایـن عقد با توجه به خاصیت پایانبخشی صلح به نزاع حاصل از معاملات، مورد تردید فقیهان امامیـه واقـع شـده اسـت. ایشان با این استدلال که صلح برای رفع نزاع در معاملات تشریع شده و لزوم آن حکمـی اسـت، جریـان خیـار را در عقد صلح ممنوع دانستهاند. این پژوهش با رویکردی تحلیلی به نقد ادلـه مانعـان پرداختـه و در پرتـو اصـولی چـون حاکمیت اراده در عقود، از جریان خیار شرط در صلح حمایت میکند.

کلمات کلیدی