چکیده زمینه و هدف: با اذعان به نقش ورزش و فعالیتهای بدنی در ارتقای سلامت مقاله حاضر به بررسی رابطه بین میزان فعالیتهای بدنی با سلامت دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد پرداخته است. ارتباط میان فعالیتهای بدنی و ابعاد آن ) شاخص فعالیت شغلی اوقات فراغت وورزش( با سلامت دانشجویان از مهمترین اهدافی بود که در پژوهش حاضر دنبال شد.روش کار: در این پژوهش با به کارگیری روش پیمایش از پرسشناته استاندار سلامت36 SF_ و پرسشناته فعالیت بدنی بک ) 1982 ( به عنوان ابزار گردآوری دادهها استفاده شده وپرسشنامه ها در میان 370 دانشجو که به عنوان نمونه آماری با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده بودند توزیع گردید. برای تجزیه و تحایل دادهها از روشهای آماری پیرسون و تحایل رگرسیون استفاده شد.یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین میزان فعالیتهای بدنی با سلامت دانشجویان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد؛ بدین معنا باافزایش میزان فعالیتهای بدنی دانشجویان از سطح سلامت بالاتری برخوردار خواهند بود. رابطه فعالیتهای بدنی با بعد روانی – اجتماعی سلامت نسبت به بعد جسمانی از ضریب همبستگی بالاتری برخوردار است.(0.534) از بین بین ابعاد فعالیتهای بدنی شاخص ورزش ) 543 ) سلامت 65بیشترین همبستتگی را با سلامت داشت.و در نهایت نتایج تحایل رگرسیون چندگانه تحقیق نشان داد متتغیرهای تستقل مجموعاً 21درصد از واریانس متغیر وابسته ) سلامت ( را تبیین می کنند.نتیجه گیری: در جموع نتایج تحقیق نشان داد که فعالیت بدنی و ورزش یک شیوه مفید و موثر در افزایش سااتت می باشد.

کلمات کلیدی