لینگواتولاسراتا یک انگل مشترک مهم بین انسان و حیوان می باشد که لینگواتولوز احشایی و حلقی-بینی در انسان ایجاد می کند. سگ و سایر گوشتخواران میزبان نهایی انگل بوده و پستانداران علفخوار به عنوان میزبانان واسط انگل عمل می کنند. در این مطالعه میزان فراوانی آلودگی به نوچه انگل در بزهای کشتار شده در کشتارگاه های مشهد مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور بین تیر 1393 تا فروردین 1394، کبد، ریه و غده های لنفاوی مزانتریک 384 راس بز، نمونه برداری شده و این نمونه ها به قطعات ریزتر بریده شد. سپس آلوده بودن این نمونه ها از طریق قرار دادن در نرمال سالین به مدت 6 ساعت و همچنین هضم پپسینی مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات مربوط به سن و جنس و آلودگی هر کدام از ارگانهای بررسی شده در فرمهای ثبت اطلاعات جمع آوری گردید. نتایج این مطالعه نشان داد از تعداد 384 راس بز بررسی شده 172 راس (8/44%) به نوچه لینگواتولاسراتا آلوده بودند. از بین ارگانهای بررسی شده غده های لنفاوی(07/32%) ریه (01/19%) و کبد(85/8%) به ترتیب بیشترین و کمترین ارگانهای آلوده بودند. مطالعات آماری نشان داد میزان آلودگی در بین گروه های سنی دارای تفاوت معنی دار بوده و بزهای دارای سن بیشتر از سه سال بیشتر از سایر گرو ه های سنی آلوده بودند. میزان آلودگی به نوچه لینگواتولا سراتا در جنس ماده نسبت به جنس نر بیشتر بود و تفاوت شیوع آلودگی بین دو جنس از لحاظ آماری معنی دار بود. نتایج این مطالعه پیشنهاد می کند با توجه به شیوع بالای آلودگی بزها در منطقه مورد مطالعه و نظر به اهمیت زئونوتیک این انگل اقدامات کنترلی برای کاهش فراوانی انگل درمنطقه اجرا گردد.

کلمات کلیدی