هدف: هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تأثیر ابتکار¬عمل فردی و تنوع مهارت بر خلاقیت با در نظر گرفتن نقش تعدیلگری اختصاصی بودن دانش و منابع خلاق است. روش: این پژوهش از لحاظ ماهیت کاربردی و از نظر نوع تحقیق پیمایشی است. برای این منظور تعداد 220 نفر از کارکنان مجموعه شهرداری بجنورد بر اساس جدول مورگان و به صورت نمونه‌گیری تصادفی به‌ عنوان نمونه مورد مطالعه انتخاب گردیده‌اند و به بررسی این ابعاد در بین آنها پرداخته¬شده¬است. برای گرد‌آوری داده‌ها از پرسشنامه استفاده شد که روایی محتوایی آن با نظر خبرگان و روایی سازه‌ای آن به¬کمک تحلیل عاملی تأییدی بررسی شد و پایایی آن نیز با آلفای کرونباخ تأیید گردید. روش تحلیل مورد استفاده در این پژوهش بر اساس مدل معادلات ساختاری و نرم‌افزار ایموس‌‌16 است. یافته¬ها: در رابطه بین ابتکار¬عمل و تنوع مهارت با خلاقیت، مقدار ضریب رگرسیونی و عدد معناداری به ترتیب 45/0 و 18/0 و260/3 و 014/2 به دست آمد که مؤید وجود رابطه مثبت و معنادار بین این دو متغیر با خلاقیت است. نتایج تحلیل تعدیلگری، نقش تعدیلگری منابع خلاق را در رابطه بین ابتکار¬عمل و خلاقیت و همچنین نقش تعدیلگری اختصاصی بودن دانش را در رابطه بین تنوع مهارت و خلاقیت تأیید نکرد اما وجود منابع خلاق در رابطه بین ابتکار¬عمل فردی و خلاقیت با مقدار  برابر با 387/0 و اختصاصی بودن دانش در رابطه بین تنوع مهارت و خلاقیت با مقدار  برابر با 288/0- نقش تعدیلگری داشتند. نتیجه¬گیری: نتایج حاصل از اجرای تحقیق نشان می‌دهد که ابتکارعمل فردی و تنوع مهارت اثر مثبت و معناداری بر خلاقیت فردی دارند و همچنین وجود منابع خلاق رابطه بین ابتکار¬¬¬عمل فردی و خلاقیت را تقویت و اختصاصی بودن دانش رابطه بین تنوع مهارت و خلاقیت را تضعیف می‌کند.

کلمات کلیدی