تستهای متداول برای ارزیابی عملکرد کلیه شامل اندازه گیری اوره و کراتینین میباشد که البته مارکرهای غیر مستقیم برای تعیین GFR مثل Cystatin C و Symmetrical Dimethyl Arginine در حال گسترش هستند. با استفاده از این تستها میتوان به وقوع ازوتمی در بیمار پی برد. در قدم بعدی برای تشخیص و درمان باید ازوتمی را در یکی از گروههای پیش کلیوی، کلیوی و پس کلیوی طبقه بندی کرد. در بیماریهای کلیوی قدم بعدی در جهت اطلاع از پیش آگهی طبقه بندی اختلال و نارسایی به حاد و مزمن است. تشخیص بیماری حاد از مزمن براساس تاریخچه مرید و معاینه فیزیکی انجام میشود. کاهش وزن و کم خونی غیر جبرانی ممکن است از نشانههای بیماران مبتلا به CKD باشد. آزمایش مفید دیگر در جهت اطلاع از وضعیت عملکرد کلیهها و مجاری ادرارای آنالیز کامل ادرار است. آزمایش ادرار کامل اطلاعات ارزشمندی در مورد ازوتمی و دلایل آن میدهد. آزمایشات تکمیلی دیگری نیز جهت تشخیص نارسایی کلیه مثل اندازهگیری فسفر، کلسیم، پتاسیم، وضعیت اسید و باز، کلسترول، آلبومین ادرار، نسبت GGT به کراتینین ادرار وجود دارند. دستهای از مارکرها هم در جهت تشخیص زود هنگام بیماریهای کلیوی در حال پژوهش و تجاری سازی میباشند اما هنوز کاربرد بالینی پیدا نکردهاند. از جمله این بیومارکرها میتوان به Cystatin C ، Kidney injury molecule ، Neutrophil gelatinase-associated Lipocalin اشاره کر

کلمات کلیدی