عنوان : ( نعت مفرد و دلالت های آن در نامه های نهج البلاغه )
نویسندگان: معصومه قرداشی , مرضیه آباد , حسن عبدالهی , علی نوروزی ,
دانلود فایل برای اعضای دانشگاهبر اساس تصمیم نویسنده مقاله دسترسی به متن کامل برای اعضای غیر دانشگاه ممکن نیست
چکیده
نعت مفرد یکی از انواع نعت است که در چهار مورد اعراب، معرفه و نکره بودن، جنس و عدد، تابع منعوت خود است. این نوع از نعت، کاربرد فراوانی در نامه‌های نهج‌البلاغه دارد و در اغراض مختلفی ازجمله تخصیص، توضیح، مدح و ستایش، ذم و نکوهش، تأکید و ابهام به‌کار میرود. هدف پژوهش پیش‌رو بررسی نعت مفرد و شناخت اغراض و دلالت‌های آن در نامه‌های امیرمؤمنان علی(ع)، در نهج‌البلاغه است. از این‌رو پژوهش حاضر کوشیده است این اغراض و دلالت‌ها را با روشی توصیفی- تحلیلی در نامه‌های نهج‌البلاغه مورد بررسی و تحلیل قرار دهد. یافتههای پژوهش نشان میدهد که دلالت «تخصیص»؛ محدود کردن دایره اشتراکات در نکره‌ها و دلالت «توضیح»؛ رفع احتمالات در معرفهها، بسامد بالایی در نامه‌های نهج‌البلاغه دارد. همچنین غرض مدح و ستایش در مورد خدای متعال و پس از ذات حق به‌ترتیب در مورد حضرت رسول و اهل‌بیت و صالحین آمده است. چنان‌که صفات ذم و نکوهش در مورد شیطان و هوای نفس و معاویه وارد شده است. اغراض تأکید و ابهام با کارکرد کمتری در کلام امام علیه‌السلام دیده میشود.
کلمات کلیدی
نعت؛ اغراض؛ نامه‌ها؛ نهج‌البلاغه
@article{paperid:1071835,
author = {قرداشی, معصومه and آباد, مرضیه and عبدالهی, حسن and نوروزی, علی},
title = {نعت مفرد و دلالت های آن در نامه های نهج البلاغه},
journal = {پژوهشنامه نهج البلاغه},
year = {2018},
volume = {6},
number = {21},
month = {June},
issn = {2345-5233},
pages = {95--113},
numpages = {18},
keywords = {نعت؛ اغراض؛ نامه‌ها؛ نهج‌البلاغه},
}
%0 Journal Article
%T نعت مفرد و دلالت های آن در نامه های نهج البلاغه
%A قرداشی, معصومه
%A آباد, مرضیه
%A عبدالهی, حسن
%A نوروزی, علی
%J پژوهشنامه نهج البلاغه
%@ 2345-5233
%D 2018
