کمبود آب یکی از معضلات اساسی در گسترش فضاهای سبز در مناطق خشک و نیمه‌خشک شهری می‌باشد. لذا به تدریج دستیابی به فضاهای سبز مقاوم به تنش خشکی در شرایط اقلیمی مناطق خشک و نیمه خشک یک ضرورت اجتناب ناپذیر خواهد بود. استفاده از گونه‌های مقاوم به خشکی، می‌تواند علاوه بر افزایش بهره‌وری مصرف آب در شرایط کم‌آبیاری تنظیم شونده بر حفظ زیبایی فضای سبز شهری نیز بیفزاید. گونه‌‌های گیاهی موجود در فضای سبز به لحاظ اهمیت زیبایی و ماهیت زینتی بودنشان مقاومت کمی به تنش‌های خشکی و بحران کمبود آب دارند. تنش خشکی در مراحل مختلف فنولوژیکی، به‌خصوص مرحله گلدهی محدودکننده عملکرد گیاهان است. کمبود رطوبت، گیاه را وادار به واکنش‌های مختلف مورفولوژیکی مانند کاهش سطح برگ، خاردار شدن، خزان زودرس، کاهش اندام‌های هوایی و زیست توده، افزایش رشد ریشه و فرآیندهای فیزیولوژیکی مانند بسته شدن روزنه‌ها، کاهش در سرعت رشد، تجمع آنتی‌اکسیدانت و مواد محلول می‌نماید. این مقاله به بررسی علمی مفهوم تنش خشکی در گیاهان مورد استفاده در فضای سبز با طبقه بندی کاربردی درختی، درختچه‌ای، گلهای فصلی و دائمی و گیاهان پرچینی می‌پردازد. همچنین پس از معرفی برخی گونه‌های مقاوم به خشکی در هر یک از این زیردسته‌های گیاهی در فضای سبز، به معرفی سازوکارها و علایم مورفولوژیکی و فیزیولوژیک عمده در شرایط تنش خشکی در آنها می‌پردازد.

کلمات کلیدی