امروزه تشخیص دقیق بیماریهای کبدی نیازمند به کارگیری روشهای مختلف تشخیصی و پاراکلینیکی است. از گذشته تشخیص دقیق بیماریهای کبدی چالشی جدی در طب انسان و حیوان بوده است. روشهای بیوشیمی بالینی به عنوان بخش مهمی از روشهای تشخیصی بیماریهای کبدی مطرح است. ارزیابی عملکرد کبد از طریق اندازهگیری متغیرهای مرتبط با فعالیت ترشحی کبد، اعمال متابولیسمی و اندازهگیری فعالیتهای آنزیمهای کبدی صورت میگیرد. متاسفانه به علت ظرفیت کارکردی بالای کبد نشانههای مرتبط با با بیماریهای کبدی زمانی ظاهر میشود که بخش عمدهای از بافت کبد آسیب دیده باشد. لذا به کارگیری روشهای آزمایشگاهی حساس و در عین حال اختصاصی میتواند کمک شایانی در تشخیص به هنگام بیماریهای کبدی داشته باشد. در حال حاضر تقریبا هیچ یک از آزمایشهای موجود از ویژگیهای یاد شده برخوردار نیستند. به نظر میرسد استفاده از سایر روشهای تشخیصی اعم از سونوگرافی، سیتولوژی و ... رویکرد مناسبی در جهت تشخیص بیماریهای کبدی باشد. مقاله حاضر تلاشی در جهت به کارگیری صحیح آزمایشهای عملکردی کبد در تشخیص بیماریهای کبد است.

کلمات کلیدی