از زمانیکه حکومت های ترک نژاد غزنویان و سلجوقیان روی کار آمدند به مدت هزار سال ترک ها حاکمیت سیاسی داشتند ، آنان با مردم ایران آمیختند و فرهنگ ایرانی را قبول کرده و زبان فارسی را در کار دیوان و حکومت و هنر مورد قبول قرار دادند ، دوران اوج و شکوفایی هنر و فرهنگ و ادبیات فارسی از فردوسی گرفته تا خیام و حافظ و سعدی و نظامی گنجوی همزمان با همین حکومت های ترک نژاد بود که خود مشوٌق و رونق بخش زبان و ادب فارسی شدند آنان زبان فارسی را به آسیای صغیر برده و زبان دیوانی و درباری خود قرار دادند دربارهای سلاجقه روم و عثمانی به زبان فارسی احترام می گذاشتند و در مکاتبات و مرسولات زبان فارسی را بکار می بردند شاه اسماعیل به زبان فارسی نامه می نوشت و شعر می گفت همانطور که سلطان سلیم اول به فارسی و ترکی شعر می گفت و حتی دیوان شعر به فارسی دارد. در آسیای صغیر به تقلید از شاهنامه دیوان های شعر بسیاری سروده شده است که نشانگر اهمیت و رویکرد ترکان آسیای صغیر به شاهنامه فردوسی است محبوبیت و منزلت شاهنامه در نزد سلاجقه روم و عثمانیان گذشته طولانی دارد و نظیره هایی برای شاهنامه در این سرزمین و قفقاز نوشته و تقلید شده است مانند : غزای سلیمانی، شاهنامه بهشتی ، مرآت عثمانی و حتی یکی از شعرای عثمانی به نام ادیجک لی معروف به « اوزون فردوسی » می باشد.

کلمات کلیدی