عنوان : ( مسألۀ عینی و ذهنی در فلسفۀ نیگل )
نویسندگان: امید همدانی ,بر اساس تصمیم نویسنده مقاله دسترسی به متن کامل برای اعضای غیر دانشگاه ممکن نیست
چکیده
فلسفۀ تامس نیگل، فیلسوف آمریکایی، دربرگیرندۀ گسترۀ متنوعی از مسائل فلسفی، از فلسفۀ ذهن تا فلسفۀ سیاسی است اما رشتۀ پیوند میان تمام این قلمروهای متنوع و متکثر فلسفی در تفکر او، مسألۀ عینی و ذهنی است. توانایی نگریستن آدمی به مسائل فلسفی از چشماندازهای عینی و ذهنی و تقابل میان این دو نظرگاه، مجموعهای از مسائل فلسفی را پدید میآورد که حل و فهم آنها از نظر او، بدون توجه به نگاه عینی و ذهنی ممکن نیست. در این مقاله، من کوشیدهام تا شرح و تبیینی از نگاه نیگل به مسألۀ عینی و ذهنی به دست دهم و معنای عینیانگاری نیگلی را روشن کنم. من بر بنیاد دو کتاب نگریستن از هیچکجا و حرف آخر نشان میدهم که عینیانگاری نیگل چگونه تحول یافته است. بر بنیاد این تحلیل، عینیانگاری نیگل دو شکل پیدا میکند: عینیانگاری بر بنیاد خودی عینی که میتواند خویش را از نظرگاههای خاص و محدود جدا کند و فهمی جامعتر از خود و واقعیت کسب کند و عینیانگاری بر بنیاد ساختار ذهن آدمی که محدود به قیود معرفتی خاص در نگریستن به جهان و حتی شک در بنیادهای معرفت خویش است یعنی همان محدودیت ناشی از افکاری که گریز و گزیری از آنها نیست. من سپس به این نکته اشاره خواهم کرد که این دو درک و دریافت از عینیانگاری و بیان این دعوی که در برخی از قلمروهای فلسفی میبایست از نوع اول و در برخی قلمروهای دیگر از نوع دوم استفاده کرد، در وهلۀ نخست نوعی ناسازگاری را در فلسفۀ نیگل پدید میآورد اما توجه به چهارچوب کلی عینیانگاری نیگلی، میتواند رافع این ناسازگاری باشد.
کلمات کلیدی
, عینی, ذهنی, عینیانگاری نیگلی, چشمانداز, خود عینی@article{paperid:1072311,
author = {همدانی, امید},
title = {مسألۀ عینی و ذهنی در فلسفۀ نیگل},
journal = {جستارهایی در فلسفه و کلام},
year = {2018},
volume = {49},
number = {2},
month = {February},
issn = {2008-9112},
pages = {139--156},
numpages = {17},
keywords = {عینی، ذهنی، عینیانگاری نیگلی، چشمانداز، خود عینی},
}
%0 Journal Article
%T مسألۀ عینی و ذهنی در فلسفۀ نیگل
%A همدانی, امید
%J جستارهایی در فلسفه و کلام
%@ 2008-9112
%D 2018