این مقاله، در راستای تجمیع پولی ارائه شده­ی بارنت (1984)، که تقاضای دو کارگزار مصرف‏کننده و تولیدکننده را درنظر می‏گرفت، فرمول جدیدی برای تجمیع روی دارایی‎های پولی تقاضاشده توسط مصرف‏کننده و بنگاه، شرکت‎های دولتی و دولت ارائه می‎دهد. برای مدل­سازی شرکت‎های دولتی، از الگوی حداکثرسازی درآمد فروش بامول استفاده شده است. با حل مدل مشاهده شد که هزینه­ی استفاده از خدماتِ دارایی‎های پولی توسط شرکت‎های دولتی، کاملاً متفاوت از فرمول بارنت برای مصرف‎کننده و بنگاه است. برای دولت نیز، باتوجه به ارائه­ی خدمات یکسان دارایی‌های پولی دولت، این دارایی‏ها جانشین کامل یکدیگر هستند و می‎توان از تجمیعِ جمع ساده، برای تجمیع دارایی‌های پولی دولت استفاده کرد. به‌منظور بررسی تجمیع جدید، از داده‏های فصلی سال 1390-1370 جهت برآورد و نیز پیش‎بینی تولید ناخالص داخلی و شاخص قیمت مصرف‎کننده در باز­­ی زمانی 1395 -1391 استفادهشد. طبق نتایج این پژوهش، تجمیع جدید، خطای کمتر و درنتیجه قدرت پیش‎بینی بالاتری در مقایسه با تجمیع جمع ساده در پیش‎بینی شاخص قیمت مصرف‎کننده در هر دو سطح M1 و M2 دارد. در پیش‎بینی تولید ناخالص داخلی نیز این تجمیع در سطح M1 بهتر از جمع ساده عمل می­کند؛ گرچه در سطح M2 با تفاوت بسیار کم در خطای پیش‎بینی، جمع ساده عملکرد بهتری را نشان می‎دهد؛ بنابراین، می‏توان ادعا کرد که محاسبه­ی حجم نقدینگی بااستفاده از تجمیع جدید، به­منظور پیش‏بینی روند آتی قیمت‎ها و تولید، در جهت کنترل و هدایت سیاست‎های پولی و مالی توسط دولت، نسبت به تجمیع جمع ساده ارجحیت دارد.

کلمات کلیدی