مطالعات نشان می‌دهد علی‌رغم بهره‌برداری از حداکثر توان تولید منابع آب سطحی و زیرزمینی داخل و خارج شهر مشهد و اجرای طرح عظیم انتقال آب از سد دوستی، کماکان این شهر از سال 1400 با مشکل کمبود روزانه آب به میزان 7/1 متر مکعب بر ثانیه مواجه خواهد شد که در صورت لحاظ کیفیت منابع، این کمبود که از سال 1390 شروع شده است، تشدید شده و معادل 9/0 متر مکعب بر ثانیه خواهد بود. لذا، ارائه راهکارهای کوتاه مدت و میان مدت برای تأمین آب شرب این شهر ضروری است. در این تحقیق، به مدل‌سازی کمی و کیفی منابع سطحی و زیرزمینی تأمین آب شرب شهر مشهد پرداخته شد. مدل‌سازی کیفی منابع بر اساس شاخص کیفیت آب‌های سطحی و زیرزمینی انجام گرفت و منابع آب در سه دسته کیفی بدون محدودیت، با محدودیت متوسط و محدودیت بالا برای شرب طبقه بندی شدند. سپس پهنه‌های فشاری از لحاظ تقاضای شرب و منابع تأمین بررسی شده و بعد از یکپارچه‌سازی در محیط نرم‌افزار مادیسم، مدل‌سازی شدند. این مدل برای سال1390 صحت‌سنجی شده و سپس با در نظر گرفتن اقدامات مؤثر بر وضعیت منابع آبی منطقه و وضعیت کیفی منابع سناریوهای مختلف برای دوره بلند مدت 30 ساله تدوین شدند. در سال 1420 میزان کمبود روزانه آب در ساعات اوج مصرف در صورت استفاده از منابع بدون محدودیت به 38 درصد خواهد رسید که در صورت بهره ‌جستن از منابع بدون لحاظ کیفیت، این میزان به 28 درصد کاهش می‌یابد. رقیق‌سازی به‌عنوان یکی از راهکارها برای استفاده از حداکثر پتانسیل کمی و کیفی منابع برای تأمین نیازهای شرب در این منطقه ارائه شده است. در صورت رقیق‌سازی میزان کسری روزانه آب معادل 30 درصد می‌شود.

کلمات کلیدی