هدف اصلی این نوشتار، نقد مقاله “تحلیل گفتمان انتقادی تربیت جنسی در نظام آموزش وپرورش ایران )وضعیت موجود( مبتنی بر اسناد مکتوب” میباشد. بر اساس نتایج به دست آمده، مهمترین نقاط قوت و ضعف مقاله موردنظر را چنین می توان برشمرد: دست آورد مثبت و سترگ مقاله، ایجاد گفتمان ضرورت توجه به مسائل و نیازهای جنسی دانش آموزان به ویژه با توجه به محیط به شدت نابسامان و تحریک های کنونی است. با توجه به یافته ها و پیام های ضمنی این مقاله، آموزش وپرورش سیاست کتمان حقایق جنسی و عدم توجه کافی به نیازهای مذکور را در پیش گرفته است. بنابراین، نتایج این مطالعه، تلنگری جدی به مسئولان متقی و خدوم آموزش و پرورش به منظور بازاندیشی در مواجهه صحیح با مسائل جنسی به شمار می آید. باوجود این، مقاله با پذیرشِ بنیانی نادرست و غفلت از نگاه اسلامی به امر جنسی، بخش عمده ای از حقیقت را نادیده گرفته و در "پاره حقیقت گویی آشکاری" در غلتیده است و این امر، عمده ترین نقطه ضعف مقاله به شمار مقاله می آید. در تربیت جنسی چهار گفتمان محافظه کار، لیبرال، پست مدرن وجود دارد و سه گفتمان اخیر بر آزادسازی روابط شنیع تأکید میکنند. چراکه اگر بر اساس بنیان ضیق و انتقادی به ناچار باید تسلیم گفتمان محافظه کار (یا به تعبیر مؤلف بدبینانه) شویم. به بیان دیگر، براساس مدلولات بخش های ناصواب مقاله، چنانچه متصدیان تعلیم وتربیت نمی خواهند امر جنسی را به غریزه ای حیوانی فرو کاهند، به ناچار باید رویکرد رقیب را بپذیرند؛ رویکردهایی که زندگی انسانی، اخلاقی و بافضیلت را در همجنس خواهی و سایر روابط حیوانی جستجو می کنند!.

کلمات کلیدی