اهداف: امروزه فراهم آوردن امکانات مورد نیاز برای بالا رفتن کیفیت زندگی سالمندان یکی از اهداف مهم سیاست¬گذاران می-باشد و یکی از راه¬های بهبود کیفیت زندگی ایشان، شناسایی انواع آسیب¬های اجتماعی و روانی وارده به سالمندان است. یکی از شرایطی که آسیب¬های اجتماعی و روانی جدی را متوجه سالمندان می¬کند از دست دادن منزلت اجتماعی است. این مطالعه با هدف مطالعۀ وضعیت احساس منزلت اجتماعی سالمندان مقیم در مراکز نگهداری سالمندان و عوامل مؤثر بر آن انجام گرفته است. مواد و روش¬ها: در این تحقیق برای سنجش تفاوت بین سالمندان مقیم خانه¬های سالمندان و سالمندان غیرمقیم از نظر منزلت اجتماعی، از روش علّی-مقایسه¬ای استفاده شده است. در یک مرحله با 276 نفر افراد مقیم در مراکز نگهداری سالمندان شهر مشهد که توانایی پاسخگویی به سوالات را داشتند مصاحبه و بدین ترتیب پرسشنامۀ تحقیق تکمیل شد. سپس بر اساس ویژگی¬های زمینه¬ای آن گروه از جمله سن، جنس، شغل و غیره، گروه همتا با تعداد نمونه 283 نفر از بین شهروندان مشهدی غیرمقیم با همان پرسشنامه مورد بررسی قرار گرفتند و تحلیل مسیر انجام شد. دیگر سازه¬های این تحقیق عبارتند از احساس عزت¬نفس، احساس ناامیدی، احساس خوشبختی، و رضایت از خدمات مرکز نگهداری. یافته¬ها: تحلیل مسیر نشان داد که سه متغیر مستقل احساس خوشبختی، احساس عزت¬نفس و احساس ناامیدی بر احساس سالمندان غیرمقیم از منزلت اجتماعی، و متغیرهای رضایت از خدمات مرکز، احساس خوشبختی و احساس عزت¬نفس بر احساس منزلت اجتماعی سالمندان مقیم مراکز نگهداری تأثیر معنادار دارند. نتیجه¬گیری: احساس منزلت اجتماعی سالمندانی که در مراکز نگهداری سالمندان زندگی می¬کنند، به¬طور معناداری کمتر از سالمندانی است که در کنار شهروندان دیگر ادامۀ حیات می¬دهند. از طرفی، رضایت از خدمات مرکز نقش مهمی در احساس منزلت اجتماعی سالمندان دارد لذا دولت می¬تواند با نظارت بر مراکز و ارایۀ برخی تسهیلات به آنها، در افزایش رضایت این سالمندان از زندگی خود نقش¬آفرینی کند.

کلمات کلیدی