در پژوهش حاضر به بررسی تأثیر میزان مصرف تلویزیون داخلی و ماهواره­ای بر اعتماد اجتماعی پرداخته شده است. روش پژوهش در این تحقیق از نوع پیمایشی و برای جمع‌آوری داده‌های موردنیاز از پرسشنامه استفاده شده ­است. جامعه­ ی آماری تحقیق شامل افراد 18 سال و بالاتر است که در زمان تحقیق در شهر بندرعباس سکونت داشته ­اند. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران، 384 نفر و شیوه­ ی نمونه‌گیری نیز خوشه‌ای چندمرحله‌ای است. داده‌های پژوهش نیز به کمک نرم‌افزار آماری spss و با استفاده از روش‌های آماری توصیفی و استنباطی تجزیه ‌و تحلیل شده­ است. یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که بین میزان تماشای تلویزیون داخلی و اعتماد رابطه ­ی مثبت و معناداری وجود دارد؛ اما میزان تماشای تلویزیون ماهواره‌ای با اعتماد اجتماعی رابطه­ ی معکوسی دارد. میانگین اعتماد اجتماعی کل در زنان بیش از مردان است، اما این تفاوت به لحاظ آماری معنادار نیست. در میان ابعاد متغیر اعتماد اجتماعی، رابطه­ ی سن با بعد اعتماد بین شخصی به صورت مثبت و معنادار است، اما در سایر ابعاد بین اعتماد و سن رابطه معناداری مشاهده نشده­ است. همچنین ابعاد اعتماد نهادی و اجتماعی کل با درآمد، رابطه ­ی منفی و معناداری دارد. نتایج بررسی اثرات مستقیم و نامستقیم متغیرهای مستقل بر وابسته، نشان می­ دهد بیشترین تأثیرگذاری آثار مستقیم و کلی متغیرهای مستقل بر وابسته به ترتیب مربوط به تماشای تلویزیون داخلی و سن است.

کلمات کلیدی