پژوهش‌های گذشته نشان می‌دهد هنگامی که سازه های تقویت شده با ورق‌های پلیمری مسلح الیافی -FRP- در برابر رطوبت قرار می‌گیرند، اتصال بین ورق FRP، چسب اپوکسی و بتن ضعیف می‌شود. در بیشتر تحقیقات صورت گرفته اعمال بار و رطوبت تنها پس از تقویت انجام شده است، در صورتی که یکی از موارد مهم مصرف ورق‌های FRP در تعمیر، ترمیم و بازسازی سازه‌هایی است که تحت بارگذاری و ترک‌خوردگی قرار دارند. از طرفی در این مواقع احتمال وجود رطوبت سطحی بر روی اعضای سازه قبل از تقویت وجود دارد. هدف از انجام این پژوهش بررسی رفتار خمشی تیرهای تقویت‌شده با استفاده از ورق FRP نزدیک به شرایط واقعی می‌باشد که سازه تحت تأثیر دو عامل رطوبت و پیش‌بارگذاری قرار دارد. برای رسیدن به این هدف، 20 عدد تیر بتنی به ابعاد mm 150×200×1150 ساخته شد. این 20 تیر به دو گروه 10تایی تقسیم شدند که تفاوت آنها در آرایش آرماتور کششی بود. سایر متغیرها مقدار رطوبت سطحی نمونه‌ها و میزان پیش‌بارگذاری نمونه‌ها بود. نمونه‌ها پیش از تقویت تحت بارگذاری و شرایط رطوبتی قرار گرفتند و با انجام آزمایش‌های خمشی گسیخته شدند. کمیت‌های بدست آمده از آزمایش‌ها شامل بار و جابجایی مرکز نمونه متناظر با آن بار می‌باشد. بر اساس نتایج آزمایش روی تیرهای تقویت شده، در تیرهای بدون ترک اولیه و بدون رطوبت سطحی مقاومت نهایی 20% افزایش یافت. در صورتی که در تیر دارای ترک اولیه 13% و در تیرِ دارای رطوبت سطحی 9% افزایش مقاومت خمشی حاصل شد. همچنین در تیرهای دارای ترک اولیه و رطوبت سطحی به طور همزمان نیز، 13% افزایش مقاومت نهایی بدست آمد. همچنین نتایج حاکی از آن است که استفاده از آرماتور با قطر زیاد و تعداد کم در مقایسه با استفاده از آرماتور با قطر کم و تعداد زیاد باعث کاهش بهره‌وری از ورق FRP و ایجاد شکست ترد برای تمام شرایط مذکور می‌شود.

کلمات کلیدی