امروزه مدیریت منابع آب و تغییرات اقلیمی از چالش‌های مهم مدیریتی در دنیا است. از این‌رو، در دو دهه‌ی گذشته مباحث حکمرانی برای مدیریت منابع مطرح و مورد توجه بسیاری از صاحب‌نظران قرار گرفته است. در حکمرانی منابع طبیعی بویژه منابع آب، این موضوع را باید مدنظر قرار داد که سیستم‌‌های منابع آب به عنوان یک سیستم درهمتنیده‌ انسانی ـ طبیعی، علاوه بر ابعاد اقتصادی و زیست‌محیطی، دارای ابعاد اجتماعی، سیاسی و امنیتی نیز هستند. سوءمدیریت و حکمرانی بد منابع آبی، سبب ایجاد مشکلات زیست‌محیطی، اجتماعی و امنیتی بسیاری در نقاط زیادی از جهان و هم‌چنین ایران شده است. با افزایش میزان تقاضا و میل شدید به توسعهیافتگی و بروز چالشهای نوین آب، اقلیم و محیطزیست امروزه صاحب‌نظران متعددی به اهمیت مطالعه‌ی دانش بومی در نقاط مختلف دنیا برای الگوبرداری از آن‌ها و ایجاد نگرشی صحیح در حل مسائل نوین آبی اشاره و تأکید دارند. با مطالعه‌ی دانش بومی مناطق مختلف و هم‌چنین مدنظر قرار دادن ساختارهای جدید حکمرانی می‌توان به راهکارهایی نوین جهت مدیریت منابع آبی با توجه به شرایط امروزه و سازگار با شرایط اقلیمی، زیست‌محیطی و اجتماعی در هر منطقه دست یافت. بر این اساس، در این مقاله با مطالعه و واکاوی اصول معرفی شده برای حکمرانی خوب، ابتدا اصول کاربردی و مهم استخراج شده و سپس تطابق این اصول با بخشی از دانش بومی مدیریت منابع آبی بررسی می‌شود.

کلمات کلیدی