در میان تمامی موجودات، انسان دارای وجوه ممیزه و منحصر به فردی است. که ایمان و محبت از این نوع ویژگی است. برخی از اندیشمندانی همچون علامه طباطبایی این دو ممیزه را یکی دانسته اند و قائل به عینیت شده اند. این پرسش که آیا بر اساس مبانی حکمت متعالیه میان ایمان و محبت عینیت وجود دارد یا اینکه بین آنها تمایزاتی است؟ ما را بر این داشت که به روش توصیفی- تحلیلی، پژوهشی تطبیقی پیرامون این دو ممیزه انجام دهیم. مقاله حاضر ضمن بیان اشتراکات ساختاری و وجودی به تفاوتهای موجود میان ایمان و محبت اشاره نموده و قائل به عینیت نشده است.

کلمات کلیدی