چکیده مقدمه: لیگامنت صلیبی قدامی یکی از ساختارهای حمایت کننده مفصل زانو است. آسیب لیگامنت صلیبی قدامی بسیار رایج است. بازگشت به فعالیت ورزشی بعد از بازسازی مهم ترین هدف ورزشکاران است. با توجه به رویکردهای متفاوت در جراحی، هدف پژوهش حاضر مقایسه دامنه حرکتی زانو و پارامترهای فضایی-زمانی بعد از بازسازی لیگامنت صلیبی قدامی در ورزشکاران نخبه با دو نوع عمل جراحی به هنگام راه‌رفتن بود. مواد و روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی، 25 آزمودنی-10 آزمودنی در گروه سالم؛ 8 آزمودنی در گروه آلوگرافت؛ 7 آزمودنی در گروه اتوگرافت- که همگی ورزشکار در سطح ملی بودند، به صورت در دسترس شرکت کردند. از آن‌ها خواسته شد تا در مسیر راه‌رفتن، با سرعت خود انتخابی راه بروند. به منظور اندازه گیری کینماتیک راه رفتن، از دستگاه کوالیسیس -8 دوربین- با فرکانس 100 هرتز استفاده شد. بعد از ثبت کینماتیک راه رفتن، پارامترهای فضایی-زمانی و دامنه حرکتی در هر سه گروه استخراج شد. به منظور مقایسه پارامترهای فضایی-زمانی و متغیرهای دامنه حرکتی زانو از آزمون آنالیز واریانس یک راهه در سطح معناداری 05/0≥p استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد هیچ اختلاف معناداری بین پارامترهای فضایی-زمانی راه ‌رفتن -طول قدم، زمان قدم، طول گام، زمان گام، کادنس، سرعت راه‌رفتن، فاز استانس و فاز سوئینگ- بین سه گروه وجود ندارد -05/0≤p- اما گروه آلوگرافت به جز در متغیر کادنس، در سایر متغیرها نسبت به گروه آلوگرافت میانگین عددی کمتری داشت. در متغیرهای دامنه حرکتی زانو نیزبه جز در متغیر حداقل فلکشن زانو در فاز سوئینگ -گروه کنترل و آلوگرافت -00/0=p- و گروه کنترل و اتوگرافت -00/0=p-- اختلاف معناداری بین گروه‌های تجربی و کنترل وجود نداشت -05/0≤p-. نتیجه گیری:به نظر می رسد به طور کلی تفاوتی در عملکرد ورزشکاران بین دو شیوه بازسازی لیگامنت متقاطع قدامی وجود نداشت و نمی توان با توجه به پارامترهای فضایی-زمانی و الگوی کینماتیک در زمینه شیوه بازسازی زانو تصمیم گیری کرد. پیشنهاد می شود دو نوع بازسازی ACL از ابعاد دیگری مانند الگوی هماهنگی، سینرژی عضلانی یا هماهنگی عضلانی بررسی شود.

کلمات کلیدی