هدف: هدف این پژوهش، بررسی اثربخشی طرحواره‌درمانی هیجانی گروهی بر اضطراب و طرحواره های هیجانی زنان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر بود. روش: روش پژوهش حاضر از نوع تحقیقات شبه آزمایشی و طرح پیش‌آزمون-‌پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری، همه‌ی زنان 20 تا 35 ساله مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر بودند که به کلینیک روان‌شناسی دانشگاه فردوسی مشهد مراجعه کردند. با روش نمونه‌گیری در دسترس و به صورت هدفمند، 20 نفر بر اساس مصاحبه بالینی ساختار‌یافته برای DSM-IV -SCID- و معیارهای ورود انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش، در طی 10 جلسه، طرحواره‌درمانی هیجانی گروهی را دریافت کرده و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفتند. پیش از انجام درمان و پس از آن، اعضای دو گروه به مقیاس طرحواره‌های هیجانی لیهی و پرسشنامه اضطراب بک پاسخ دادند. برای تحلیل داده‌ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که طرحواره‌درمانی هیجانی گروهی باعث کاهش معنادار در نمرات اضطراب -P<0.05-، افزایش معنادار کاربرد همه طرحواره‌های هیجانی سازگار -p<0.05- و کاهش معنادار کاربرد طرحواره‌های هیجانی ناسازگار احساس گناه، ساده‌انگاری، خردگرایی، دوام، سرزنش و نشخوار فکری -P<0.05- در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شد. کلید واژه ها: اختلال اضطراب فراگیر، طرحواره درمانی هیجانی، اضطراب، طرحواره های هیجانی.

کلمات کلیدی