دیابت ملیتوس یک هیپرگلیسمی پایدار ناشی از کاهش تولید یا اختلال در فعالیت انسولین است. تقریباً تمام دام های اهلی و آزمایشگاهی به دیابت مبتلا می شوند. شیوع دیابت در سگ ها و گربه ها به ترتیب 6/0-3/0 و 2/1-43/0 درصد است. دیابت ملیتوس در سگ ها بیشتر در ماده های بالغ یا مسن رخ می دهد، در حالی که گربه های نر بیشتر از گربه های ماده به این بیماری مبتلا می شوند. چهار علامت بالینی تیپیک دیابت ملیتوس پرادراری، پرنوشی، پرخوری و کاهش وزن هستند. در برخی سگ و گربه های مبتلا عوارض شدید دیابت از قبیل کتواسیدوز یا هیپراسمولالیتی رخ می دهد که در این موارد علائم بالینی همچون بی حالی، کاهش مصرف آب و استفراغ دیده می شود. تشخیص دیابت ملیتوس بر اساس علائم بالینی، هیپرگلیسمی پایدار و گلوکز اوری صورت می گیرد. به منظور مستند نمودن دیابت ملیتوس نیاز به اندازه گیری مکرر گلوکز خون وجود دارد. البته در صورتی که در یک نمونه خون و ادرار هیپرگلیسمی همراه با کتونمی، گلوکزاوری و کتون اوری وجود داشته باشد احتمال وجود دیابت ملیتوس بسیار زیاد است. آزمایشات دیگری از قبیل اندازه گیری فروکتوز آمین -Fructosamine- و هموگلوبین گلیکوزیله خون -Glycated hemoglobin, GHb- و آزمایشات تحمل گلوکز -Glucose tolerance tests- نیز برای تائید یا رد بیماری کمک کننده خواهند بود. در صورتی که نیاز به تجویز انسولین جهت درمان بیماری وجود دارد، در شروع درمان می توان از منحنی سریالی گلوکز -Serial glucose curve- جهت تعیین نوع و دوز مناسب انسولین استفاده نمود. با گذشت مدت زمانی مشخصی از شروع درمان، برای بررسی روند پاسخ به درمان و کنترل بیماری در کنار توجه به علائم بالینی و وضعیت عمومی ادرار می توان از آزمایش های اندازه گیری گلوکز خون و ادرار، فروکتوز آمین و هموگلوبین گلیکوزیله خون استفاده نمود.

کلمات کلیدی