تعریف قرارداد بی.اوتی چنین است: اعطای حق تأسی و بهره برداری از یک پروژه مشخص در دوره زمانی معین از سوی طرف نخست به طرف دوم؛ به شرط آن که طرف دوم پروژه را به قصد بازگشت اصل سرمایه و سود منطقی و مناسب، اجرا و بهره برداری کند و در پایان مدت قرارداد، پروژه را بدون دریافت مبلغی، به صورت آماده فعالیت مطلوب به طرف نخست تحویل نماید. در این نوشتار با توصیف و تحلیل منابع موجود و آثار مشابه، چنین قراردادهایی بررسی فقهی شده اند. وجه تمایز این اثر نسبت به آثار مشابه در این است که علاوه بر توجه به مبانی و پیش فرض های مؤثر در تحلیل فقهی چنین قراردادهایی مورد توجه قرار گرفته است. همچنین چگونگی تنطیم این قراردادها به صورتها و انواع مختلفی از عقود شرعی -بیش از ده مدل فقهی- از جمله عقود معهود -قباله، مصالحه، اجاره، استصناع، جعاله، وکالت-، عقود ترکیبی -اجاره و مصالحه، بیع و مصالحه، وکالت و اجاره- یا عقود مستقل جایز دانسته شده است. هر یک از این صورتها آثار متفاوتی هم دارند.

کلمات کلیدی