زوال نظام سیاسی، واجد نشانه‌هایی است. از منظر ابن‌خلدون، بدویان به‌دلیل داشتن عصبیّت بیشتر، بر یکْ‌جانشینان ظفر می‌یابند و زمینه‌های تأسیس امارت را فراهم می‌آورند. سپس، پیروزمندان، با خلق‌وخوی شهریان، خو گرفته و سخت‌کوشیِ چادرنشینی، جای خود را به محافظه‌کاری می‌دهد و، عصبیّت آن‌ها به ضعف می‌گراید و زمینه آماده می‌شود تا گروهی دیگر بر آن‌ها چیره شوند. نگارندگان، با بهره‌گیری از سومینِ پرسشِ مقوله‌ی قدرت -قدرت چگونه از دست می‌رود؟- و با بهره‌گیری از رهیافت ابن‌خلدون و با برشماریِ نشانگانِ زوال قدرت، برآن شده‌اند که با تحلیل سیاحت‌نامه‌ی ابراهیم‌بیگ، به شمارشِ تفسیرگونه‌ی‌ نشانگانِ زوال قاجاریه بپردازند.

کلمات کلیدی