پیامدهای منفی ناشی از مصرف مواد غذایی صنعتی و شیمیایی سبب شده‌اند که در عصر حاضر گرایش به محصولات ارگانیک افزایش یابد؛ با این ‌وجود یکی از عوامل مهمی که مانع موفقیت تولید محصولات ارگانیک می‌شود، محدودیت‌های بازاریابی این محصولات هستند که نمونه آن را می‌توان در روستاهای حاشیه دریاچه هامون مشاهده کرد. بر این ‌اساس هدف پژوهش حاضر شناسایی و الویت‌بندی محدودیت‌های بازاریابی کشت محصولات ارگانیک دریاچه‌‌ای است. روش این پژوهش توصیفی– تحلیلی است و از نظر هدف کاربردی است. جامعه نمونه شامل هفت روستای دارای کشاورزی ارگانیک -با 600 خانوار- است که با استفاده از فرمول کوکران تعداد 120 سرپرست خانوار به‌ عنوان‌ نمونه بررسی شدند. همچنین برای انجام مقایسه زوجی از نظرهای 10 کارشناس استفاده شد. برای تجزیه‌ و تحلیل داده‌ها از روش‌های آماری T تک‌نمونه‌ای در نرم‌افزار اس‌پی‌اس‌اس، روش تحلیل سلسله‌مراتبی فازی -FAHP- و روش تحلیلی رتبه‌ای خاکستری -GRA- بهره گرفته شد. نتایج حاصل از تحلیل سلسله‌مراتبی نشان می‌دهد که محدودیت‌های بازاریابی به سه مؤلفه محدود می‌شوند که در این‌ بین موانع سیاست‌گذاری با ضریب تأثیر 51/0 درصد در رتبه اول، موانع زیرساختی با ضریب تأثیر 40/0 درصد در رتبه دوم و عامل طبیعی با ضریب تأثیر 9/0 درصد در رتبه سوم قرار گرفتند. نتایج حاصل از آزمون T تک‌نمونه‌ای نشان داد که در تمامی ابعاد به ‌جز موانع فنی -با میانگین 60/2-، محدودیت‌های بازاریابی محصولات ارگانیک دریاچه‌ای بالاتر از میانه نظری -3- هستند.

کلمات کلیدی